Mijn mijmeringen

Dat zou de titel van mijn boek kunnen zijn, dat over 5 jaar wordt uitgegeven. In dat boek schrijven meerdere mensen hun ervaringen op. Wat hun gedachten al dan niet teweeg gebracht hebben bij hunzelf, de familie of de omgeving. Ik beschrijf er alvast één. Mag ik je voorstellen aan Joey. Een bordeaux dog puppy die regelmatig met haar bazinnetje door de wijk wandelt. Vol enthousiasme wandelt ze in een voor haar compleet nieuwe wereld. Ze snuffelt aan elk blaadje, grassprietje, mensenhand, kattenstaart of hondensnuit. Ze plast gezellig in het gras, op de stoep, tegen een bankje in het park. Als ik haar roep, holt ze naar me toe. Met een stralende glimlach op haar snuit, snuffelt ze aan mijn schoen en jas. Daarna is ze klaar met haar verkenning, gaat ze zitten en kijkt om zich heen. Naar de vogeltjes in de lucht, de auto's in de straat, de bromfietsers die knallend voorbij rijden en naar de vertederde gezichten van wandelaars. Uitspraken als "wat een lieverd is het!" o...

Ons huishouden bestaat de laatste tijd uit drie katten in plaats van twee. En dat maakt een groot verschil! Men moet nu 2 anderen in de gaten houden in plaats van 1. Gelukkig heeft Moeder Natuur hier rekening mee gehouden. Onze huisdieren zijn uitgerust met uitstekende zintuigen die mij als toeschouwer verwonderen.  Met hun ogen speuren ze de omgeving nauwkeurig af. De ogen zijn tijdens het speuren iets samen geknepen waardoor ze er heel chagrijnig uit zien. De oren zijn bij onze katten nogal groot uitgevallen waardoor het geluid geen enkele moeite hoeft te doen om binnen te komen. De één hoeft maar een stap te zetten en de ander draait de kop al om: "oh, daar ben je". De neus is ook een uitstekend signaleringssysteem. Buiten gekomen gaat automatisch de kop omhoog en wordt de neus in de wind gestoken. De uitdrukking 'even afwachten uit welke hoek de wind waait' is daarom ook heel bekend onder katten. In deze periode dwarrelen er verdroogde kastanje- en elzen...