Mijn mijmeringen

Het is zondagochtend en de zon schijnt. Kerkgangers lopen, donkerblauw, zwart of grijs gekleed, naar de binnenstad om de kerkdienst bij te wonen. De gezichten staan ernstig. Zorgvuldig wordt een plooi in de rok gladgetrokken. Verderop rennen een jongen en een meisje op het fietspad om aan hun conditie te werken. Hun outfit is kleurig. Ze registreren hun hartslag terwijl ze staan uit te puffen. Een vrouw loopt met haar twee honden door de straat richting het bos; kunnen ze straks lekker gaan ravotten. Tot zover niets bijzonders.   Mijn blik valt op mijn auto die versierd is met een rood-wit-blauwe-wimpel. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen, maar het beeld is niet veranderd. De vlaggenmast bij de buren in de tuin ziet er kaal uit; geen wimpel te bekennen. Ondertussen rijdt een buurjongen door de straat. Hij kijkt verbaasd naar de toch wel feestelijk versierde auto en kijkt naar mij: "Waarom heb jij je auto versierd?" Ik loop de mogelijkheden na waarom iemand tot '...

Iedereen geniet met volle teugen. De lente is EINDELIJK begonnen. De zon heeft afgelopen zondag volop geschenen. Opeens stonden alle bomen volop in de knop, zo ook de grote oude kastanjeboom. De rozenstruiken hebben zich gebroederlijk aangesloten bij de overige planten. De tulpen bloeien uitbundig en de narcissen staan te trompetteren. Vanavond stond ik dit schouwspel wederom te aanschouwen. Opeens viel mijn blik viel op het dak van de schuur in de tuin van onze achterburen. Op het dak stond een eend bewegingloos voor zich uit te staren. Hij keek over de andere tuinen naar een voor mij onbekend object. Onze katten zagen het vreemde wezen staan en verwonderden zich over het uiterlijk van deze vogel. Ze zijn ondertussen gewend geraakt aan mezen, roodborstjes, mussen, merels, kauwen en heel soms een meeuw. Maar een eend op het dak, hadden zij nog nooit gezien. Gebiologeerd stonden ze te kijken en de situatie te beoordelen: "hoe kan ik dit beest vangen?".  D. en ik stonden,...