Versierd!

Het is zondagochtend en de zon schijnt. Kerkgangers lopen, donkerblauw, zwart of grijs gekleed, naar de binnenstad om de kerkdienst bij te wonen. De gezichten staan ernstig. Zorgvuldig wordt een plooi in de rok gladgetrokken. Verderop rennen een jongen en een meisje op het fietspad om aan hun conditie te werken. Hun outfit is kleurig. Ze registreren hun hartslag terwijl ze staan uit te puffen. Een vrouw loopt met haar twee honden door de straat richting het bos; kunnen ze straks lekker gaan ravotten. Tot zover niets bijzonders.  

Mijn blik valt op mijn auto die versierd is met een rood-wit-blauwe-wimpel. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen, maar het beeld is niet veranderd. De vlaggenmast bij de buren in de tuin ziet er kaal uit; geen wimpel te bekennen.

Ondertussen rijdt een buurjongen door de straat. Hij kijkt verbaasd naar de toch wel feestelijk versierde auto en kijkt naar mij: "Waarom heb jij je auto versierd?" Ik loop de mogelijkheden na waarom iemand tot 'versieren' overgaat:
  • Een erg late 1 april-grap? 
  • In voorbereiding op de abdicatie van Koningin Beatrix?
  • Een ludiek verjaardagscadeau terwijl ik nog niet eens jarig ben?
  • Een studentengrap?
  • Als 'grapje' door de inbrekers om hun vernielzucht aan mijn auto goed te maken? Voor meer info, kijk op stuurloos en inbraak.
  • Een vreemde versiertruc?
Op deze vraag zal ik wellicht nooit antwoord krijgen. Wat ik wel zeker weet, is het volgende. Mocht iemand mij vragen wat de functie is van een wimpel, dan weet ik meer dan één antwoord te geven.

 Fijne Koninginne-/Koningsdag!


Populaire posts van deze blog

Friemeltje, Kwakje en de jagende register-accountant

Afbeelding
Deze figuren kwamen tot leven in de voorstelling van Purper. Voor degene die hier niet mee bekend is: Purper is een cabaretgroep waarin o.a. Erik Brey, Alfred van de Heuvel en Frans Mulder gespeeld hebben. En déze drie heren hebben in 1996 de bovengenoemde sketch gespeeld.  Verkleed als kabouters speelde ze een hilarische scene waar ik vandaag weer even aan terugdacht: Kwakje stelt met een heel hoog stemmetje de meest vreemde vragen en verslikt zich in lastige woorden zoals 'macrobiotisch' en 'vegetarisch'. Nadat hij een minuut de meest vreemde kreten heeft gestameld zegt hij uiteindelijk 'hallo!' De jagende register-accountant is een stoere man die, door de vragen van Friemeltje en Kwakje, wat onzeker wordt. Hij loopt over het toneel en zorgt voor opschudding door eenden uit de lucht te schieten. Dit tot groot verdriet van Kwakje. Aldus een hele korte samenvatting van een 9-minuten durende sketch. En waarom ik hier nu aan denk? Heel eenvoudig. Si...
Meer lezen

De boe-vis

Afbeelding
Iedereen kent wel iemand, die van vissen houdt. 's Ochtends vroeg worden de broodtrommels en warme koffie in de auto gezet. De attributen om het vissen mogelijk te maken, zijn de avond ervoor al zorgvuldig in de achterbak gelegd, evenals de klapstoeltjes en regenjassen. Eenmaal aangekomen, gaan de mannen (ik ken eigenlijk geen vrouwen die vissen of hebben gevist) aan het meer of aan een grote vijver zitten, in de hoop iets te vangen. Urenlang kijken ze naar hun dobbertje. Soms worden ze gestoord door een groepje eenden. Die eenden doen dat niet voor niks, maar dát weten de vissers niet. Waarom dit zo is, komt voort uit een oude overlevering, die ik ooit heb opgetekend.    I In het bos was het een drukke bedoening. Vogels vlogen af en aan met takjes, mos en gras in hun snavels. Zwaluwen vlogen in de lucht en hapten naar de vliegjes. Verderop waren er drie honden met elkaar aan het spelen. Ik liep verder het bos in en zag een grote vijver. Omdat het erg warm was, lag er een ...
Meer lezen

Kwal!

Afbeelding
Ik ben benieuwd wat je dacht, toen je de titel van deze blog las? Dat het een verhaal zou zijn over zeer vervelende, zeurende, altijd mopperende mensen? Over mensen die het met iedereen eens zijn, ook wel slijmballen genoemd? Of dacht je aan de bewoners in de Noordzee?  Als ik aan kwallen denk, dan denk ik aan de vakanties, die ik met mijn ouders, broer en zus doorbracht in Zeeland. We kampeerden op een boerderij en hielpen mee met het oogsten van uien. Zus en ik fietsten regelmatig naar het nabijgelegen dorp om een softijsje te halen. En altijd hadden we wind tegen! We douchten onder een, door mijn vader zelf gemaakte, buitendouche, waar het water werd verwarmd door de zon en dan konden we, zonder gillen, het zoute zeewater van onze lijven spoelen. Ik denk ook aan lezen en spelen en aan turnen op het strand. We bouwden zandkastelen, waarvan we hoopten dat die bestand zouden zijn tegen de vloed. Om de golfslag te breken hadden we de muren verstevigd en grote grachten gegr...
Meer lezen