Mijn mijmeringen

In de afgelopen dagen loop ik elke ochtend fluitend naar buiten om mijn leaseauto te begroeten. Ik open glimlachend het voorportier, stap in de auto en rijd opgewekt naar mijn werk. Want .... de ruiten van mijn auto zijn heel, in de auto is, te allen tijde, een stuur aanwezig, ook het audio/navigatiesysteem zit op zijn plaats en werkt, de banden zijn niet lek en de buitenspiegels bevinden zich in de staat zoals het hoort.  En nu vraag jij je waarschijnlijk af waarom ik hier zo verbaasd over ben? Dan neem ik je even terug in de tijd.   Ik heb 3 ½ jaar met veel plezier gereden in een stoere Audi A3 (voor de kenners: S-edition, sportback, 92 kW/125 PK, 7 versnellingen en sequentiële automaat, 1.4 TFSI, sportief uiterlijk). De auto reed formidabel en ik kon de bochten als het ware vierkant nemen. Bij een scherpe bocht kleefden de wielen aan het asfalt. Waar andere auto's gevaarlijk zijwaarts helden, bleef mijn auto keurig rechtop de weg staan. Over de rijkwaliteiten niets dan ...

Afgelopen maandag was het waarachtig lente. De zon scheen, de lucht was stralend blauw, de wind blies de lucht zachtjes over de grond, en de bomen en planten stonden te dubben of ze hun knoppen zouden laten uitkomen. Kortom, een prachtige dag. Ik was die middag vroeg thuis en besloot een eind te gaan wandelen. Vlakbij ons huis bevindt zich een prachtig park, waar ik veel inspiratie op doe voor mijn mijmeringen. Het park wordt momenteel gerevitaliseerd en uitgebreid en het is elke keer weer een verrassing welke bomen ze nu weer hebben gekapt, welke wegen en fietspaden zijn aangelegd en hoe het beekdal eruit ziet. Kortom, het is nooit hetzelfde.  Even verderop rende een hond langs de beek. Het was een grote, ietwat onhandige hond die enthousiast langs het water rende. Af en toe stopte hij om andere dieren aan te spreken. Aangezien hondentaal nogal verschilt met vogel- en eendentaal, reageerde elk dier anders. De vogels vlogen verschrikt weg, de eenden doken met hun kop in het wat...