Mijn mijmeringen

D. en ik wonen in een klein, leuk en prettig wijkje, dichtbij de binnenstad van de stad. De woningen die er staan, zijn hoogbejaard en hebben inmiddels de leeftijd van 90 jaar bereikt. Maar dat is haar bewoners niet aan te zien, op een enkeling na. De jongste inwoner van de wijk is zo'n 8 maanden oud, de oudste is 90 jaar.  De oudere bewoners kunnen mooie verhalen vertellen over 'hoe het vroeger was', zo heb ik gemerkt als ik met ze sprak. De jongere bewoners maken zich druk over de geparkeerde auto's op straat, aangezien deze hun het zicht belemmeren, tijdens het voetballen op straat. Er worden regelmatig activiteiten georganiseerd, zoals de viering van St. Maarten, de nieuwjaarsborrel, paaseieren zoeken, een voetbalwedstrijd tegen de nabij gelegen wijk én burendag. Ik had nooit stil gestaan bij het fenomeen BURENDAG. Tot afgelopen weekend.  Met zo'n 35 buurtgenoten stond ik, op een zonnige, zaterdagmiddag in de lobby van het nabijgelegen verpleeghuis. De inw...

Samen met een vriendin liep ik door een Twents dorpje. Ze was onlangs verhuisd, en ik wilde natuurlijk graag met eigen ogen zien, waar ze, samen met haar vriend, nu woonde. Pratend wandelden we door de straten. Druk was het er niet. De auto's, fietsers en wandelaars kon je op de vingers van één hand tellen. En ja, dan heb je tijd om huizen te bekijken, tuinen te bewonderen en een teddybeer op een dak te zien zitten. Vooral die laatste constatering bevreemdde mij nogal.  Ik keek nog eens. Daar zat inderdaad een grote, bruine teddybeer, met een blauwe sjaal om zijn nek, in de dakgoot een potje naar buiten te kijken. En gelijk begonnen de radartjes in mijn hersenen te draaien, om een antwoord te vinden op die ene prangende vraag: waarom ligt die beer daar in de dakgoot? Talloze ideeën flitsten door mijn hoofd. Heeft een 5-jarig jongetje verstoppertje gespeeld met al zijn knuffels, en is hij zijn beer vergeten op te sporen? Misschien zat dat jongetje wel samen met zijn teddybeer, ...

En daar zat ik dan, met mijn hoofd in de wasbak, terwijl mijn haren vakkundig werden gewassen door de kapster. Naast mij zat een vriendelijke, oude dame, van een jaar of 80, te wachten op haar kapper. Zelfs zonder bril, kon ik zien dat ze pretoogjes had en met belangstelling naar de aanwezige kappersgasten keek.  Nu kun je de gesprekken bij de kapper indelen in twee categorieën: over feesten, huwelijken, gezellige bijeenkomsten, gesprekken met (klein)kinderen en andere avonturen of je luistert naar klachten die gaan over het slechte weer, belabberde gezondheid, irritante omgeving, lawaaierige buren, onverschillige echtgenoten en andere, zeer vervelende mensen. Mijn buurvrouw behoorde overduidelijk tot de eerste categorie. Inmiddels zat ik weer rechtop, met een handdoek om het hoofd gewikkeld, te wachten op de volgende handeling, en luisterde ik naar het gesprek, dat zij voerde met háár kapper: "Ik ben met mijn kleinzoon naar Den Haag geweest. Hij is op zo'n leeftijd  geko...