Mijn mijmeringen

Het is warm in Nederland en #warmweer is trending topic. Het KNMI verwacht dat het kwik de komende dagen stijgt naar 35 graden Celsius of meer. De spreekwoordelijke draaiboeken worden van de plank gehaald en daarover wordt weer vergaderd. Wegwerkers hebben vesten aan met koelelementen, zodat ze in de brandende zon en staand op de zwarte asfaltwegen, nog een beetje bij de tijd kunnen blijven en niet bewusteloos neervallen. Aan ouderen wordt het advies gegeven om veel te drinken en de woon- en slaapkamer 's ochtends vroeg te luchten. Weer anderen pakken een oud etiquette-boekje en lezen hoe je je moet kleden als het warm is: geen korte broek of fel gekleurde overhemden (voor de heren), geen hemdje met spaghettibandjes of ultrakort rokje (vrouwen) en last but not least: geen teenslippers. Met andere woorden: je mag je zomers kleden, maar niet te bloot. De radio-dj's daarentegen gebruiken dit warme weer om lekker op het strand te zitten. Zo zendt radio 538 as. woensdag...

Ik ben benieuwd wat je dacht, toen je de titel van deze blog las? Dat het een verhaal zou zijn over zeer vervelende, zeurende, altijd mopperende mensen? Over mensen die het met iedereen eens zijn, ook wel slijmballen genoemd? Of dacht je aan de bewoners in de Noordzee?  Als ik aan kwallen denk, dan denk ik aan de vakanties, die ik met mijn ouders, broer en zus doorbracht in Zeeland. We kampeerden op een boerderij en hielpen mee met het oogsten van uien. Zus en ik fietsten regelmatig naar het nabijgelegen dorp om een softijsje te halen. En altijd hadden we wind tegen! We douchten onder een, door mijn vader zelf gemaakte, buitendouche, waar het water werd verwarmd door de zon en dan konden we, zonder gillen, het zoute zeewater van onze lijven spoelen. Ik denk ook aan lezen en spelen en aan turnen op het strand. We bouwden zandkastelen, waarvan we hoopten dat die bestand zouden zijn tegen de vloed. Om de golfslag te breken hadden we de muren verstevigd en grote grachten gegr...