Mijn mijmeringen

In mijn leven heb ik diverse keren afscheid genomen van mensen. Omdat ze verhuisden naar een andere regio, een andere stad, ander werk gingen doen, een andere opleiding gingen volgen, trouwden, dood zijn gegaan of, eenvoudig genoeg, omdat we elkaar uit het oog verloren. Dat wat iemand achterlaat bij de ander, ervaart ieder mens verschillend. Weggaan is ook doorgaan. Maar dan gescheiden van de ander. Anton Korteweg heeft hier een prachtig gedicht over geschreven.  Weggaan Als een auto die lang in de regen gestaan heeft optrekt en wegrijdt blijft waar het stond, achter een plek die zich van de rest van de straat onderscheidt, even nog, tot hij ook nat is en niet afzonderlijk meer bestaat. Dat is wat blijft als je weggaat. Met dank aan de bewoners die dit gedicht van Anton Korteweg op een groot bord in 1998 aan de muur van hun woning hadden gehangen.

Afgelopen zaterdag was het typisch Hollands winterweer. Een gure wind waaide door Nederland en de ijzige kou voelde vervelend aan. D. en ik waren naar Loosdrecht gereden. 's Zomers is dit dorp volgeladen met fleurig geklede dagjesmensen. Het is filerijden op weg naar de Loosdrechtse plassen. Men gaat naar de boot om te varen of om op een terras te zitten met een rosé, prosecco of een biertje van de tap. De mensen die er nu waren, waren ingepakt in dikke jassen, (bont)mutsen en stevige wanten. Het buiten-zijn werd door de meeste tot een minimum beperkt. Op de radio klonk de weervoorspelling: ".... met zondag kans op sneeuw ....". D. en ik keken elkaar aan. We hadden genoeg van de sneeuw; wat ons betreft kon de lente komen. Maar dat zat er vooralsnog niet in. Zondagochtend. Ik keek uit het raam en zag dat de tuin, het balkon en de terrasstoelen bedekt waren met sneeuw. Het buitenleven was verstild. Geen tjilpende vogels, geen buitengeluiden, geen veeg- of harkgeluiden ...

Het is weekend. We hebben deze dag geen afspraken of plannen en hebben alle tijd van de wereld. D. zit zeer geconcentreerd te lezen in een tijdschrift. Een willekeurige voorbijganger zou kunnen denken dat het een vakblad betreft, dat minutieus doorgeploegd wordt.  Een willekeurig pagina. En dat klopt! De naam van het vaktijdschrift heet 'Autoweek' en wordt elke week én in elke vakantie, belangstellend doorgelezen. Als ik een nieuwsbrief krijg over mijn auto, is D. al maanden op de hoogte van het feit dat de betreffende auto een restyling heeft ondergaan, de motorinhoud aangepast is, de wegligging verbeterd is of de rijprestaties in slecht-weer-omstandigheden verbeterd zijn en ga zo nog enkele regels door.  Regelmatig worden nieuwssites bekeken met occasions van merken als Mercedes, Bentley, Jaguar, Kia, Audi etc. Inmiddels weet ik ook dat er collega's zijn die dezelfde passie voor auto's hebben als D. Mensen die precies de cilinderinhoud weten van het betreff...

Afgelopen week zat ik klokslag half 8 in de auto. Radio 1 stond aan. "En dan nu het journaal", klonk het door de boxen. De nieuwslezer vertelde over de aanhoudende slechte economie, over het wantrouwen van burgers in de overheid en bedrijfsleven, de torenhoge staatsschulden en het  consumentenvertrouwen dat tot het vriespunt gedaald was (net zoals de temperatuur buiten).  Ik luisterde naar de rest van het nieuws en twijfelde: "Wat te doen? Naar het uitgebreide nieuws luisteren of wat anders?" De keuze was snel gemaakt toen de presentator een politicus aan de tand ging voelen. Snel tipte ik de CD-functie aan: even wat ontspanning.  In de vorm van een luisterboek werden de verhalen van Roald Dahl verteld door acteur Frank Lammers. Ik ging er voor zitten. Ik had immers nog een rit voor de boeg. Buiten was het rustig: voorjaarsvakantie. Geboeid, door de prachtige opbouw van het verhaal, belandde ik drie kwartier later op de plek waar ik werk. En het verhaal was no...

Deze uitspraak hoor ik de afgelopen week steeds vaker.  Vorig weekend was het mooi zonnig en rustig weer. Mensen liepen gezellig keuvelend te wandelen door bossen en parken. Anderen begonnen de nog aanwezige herfstbladeren uit de tuin te halen of onkruid te verwijderen. (Verwarmde) terrassen werden druk bezocht. De koppen warme chocolademelk (met slagroom), thee en koffie waren niet aan te slepen in de binnenstad.  Ook de middenstand is klaar voor de lente. De tuincentra zijn sfeervol ingericht met o.a. ligstoelen, tuinstoelen en lounchebanken in alle soorten, kleuren, materialen en maten. Op de looproute staan bakken vol narcissen, tulpen, hyacinten en violen te wachten op een nieuw thuis. Sneeuwklokjes en krokussen staan hoopvol in de tuin te snakken naar zon, warmte en mensen die hun verschijning bewonderen.  Groot was mijn teleurstelling toen ik de weersverwachting van aankomend weekend hoorde. 's Nachts vriest het. Overdag is het koud, winderig én is er zelfs...