Luister niet altijd naar het nieuws

Afgelopen week zat ik klokslag half 8 in de auto. Radio 1 stond aan. "En dan nu het journaal", klonk het door de boxen. De nieuwslezer vertelde over de aanhoudende slechte economie, over het wantrouwen van burgers in de overheid en bedrijfsleven, de torenhoge staatsschulden en het  consumentenvertrouwen dat tot het vriespunt gedaald was (net zoals de temperatuur buiten). 

Ik luisterde naar de rest van het nieuws en twijfelde: "Wat te doen? Naar het uitgebreide nieuws luisteren of wat anders?" De keuze was snel gemaakt toen de presentator een politicus aan de tand ging voelen. Snel tipte ik de CD-functie aan: even wat ontspanning. 

In de vorm van een luisterboek werden de verhalen van Roald Dahl verteld door acteur Frank Lammers. Ik ging er voor zitten. Ik had immers nog een rit voor de boeg. Buiten was het rustig: voorjaarsvakantie. Geboeid, door de prachtige opbouw van het verhaal, belandde ik drie kwartier later op de plek waar ik werk. En het verhaal was nog niet uit! "Wat te doen?" bedacht ik mij wederom. 

Mensen die de verhalen van Roald Dahl kennen, weten dat hij een meester is in het opbouwen van spanning in een verhaal. Hij heeft een prettig gevoel voor humor en weet de personages prachtig te beschrijven. Je ziet de karakters als het ware voor je. Hoe ze lopen, bewegen, praten, stilzitten, het diner klaar maken etc.. Het eind van het verhaal heeft vaak iets sinisters, alhoewel dat nooit echt verteld wordt. Er is altijd wel iemand die je verdenkt van een moord, intrige,samenzwering of iets anders. 

Het verhaal had zeker nog een kwartier te gaan, zo zag ik op mijn dashboard. Er zat niets anders op dan de auto uit te gaan, hoewel ik nog geheel in de ban van het verhaal was. Ietwat afwezig liep ik het kantoor binnen. Ik kon niet wachten om vanmiddag de rest van het verhaal te horen.