Geschiedenis toen en nu

Volgens mij heeft iedereen op school het vak GESCHIEDENIS gehad. Afhankelijk van je leeftijd, is dat enige jaren of tientallen jaren terug het geval geweest. 

Toen ik op de middelbare school zat, toch al zo'n 25 jaar geleden, vond ik de leerstof saai en stoffig. De lessen werden gegeven door, in mijn ogen, erg oude leraren, die een verhaal over vroeger vertelde, terwijl ik het over NU wilde hebben. De brommerige en monotone stem maakte het luisteren overigens niet gemakkelijk. Menig klasgenoot viel in slaap, tot grote wanhoop van de docent. Het enige wat hielp, was om een bordenveger naar de slaper toe te gooien. Toon en dictie wijzigen had overigens beter geholpen. Toen ik mijn vakkenpakket moest kiezen, was ik blij dat ik het vak kon laten vallen.

Hoe anders ervaar ik geschiedenis nu. Als ik ergens kan rondlopen, en de geschiedenis, als het ware, 'voor het oprapen ligt'. 

In musea loop ik van schilderij naar schilderij, van beeld naar beeld, en als ik het interessant vind, bekijk ik de tekst op het bordje of in de brochure. Daarom heb ik in 2005 een college Introductie in de kunstgeschiedenis gevolgd. Fantastisch! De kunstkenners en -docenten praatten zo bevlogen over beeldhouwers en schilders. Het stilhouden van het beeld, de geometrische vormen in gebouwen, het gebruik van licht/donker en noem maar op. Hoe anders kan geschiedenis zijn, dan op de middelbare school?

Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in huizen en gebouwen. Vooral oude huizen en (grachten)panden kunnen mij uitermate bekoren. Zet mij neer in een oud huis en je hebt geen kind meer aan me. Nieuwsgierig loop ik van kamer naar kamer. Keer op keer valt mij op, hoeveel aandacht men vroeger besteedde aan de versiering van de hoge plafonds, de ramen, de lichtinval, een smalle gang, die het huis symmetrisch verdeeld. Menig keer ga ik zitten op de grond, om door een raam te kijken dat zich op navelhoogte bevindt. Ik krijg een ander zicht op de buitenwereld, dan wanneer ik staand, door het naastgelegen raam kijk. 

Zolders zitten boordevol geschiedenis. Kijk eens rond als je je in een oud huis bevindt. Wellicht zie je vellen krantenpapier die op het dakbeschot zijn geplakt door vorige bewoners en je vertellen welk nieuws er op bijvoorbeeld op 9 januari 1971 aan de orde was. Iets verderop zie je misschien wel een kast staan met boeken die, in het huidige digitale tijdperk, niet meer gelezen worden. Sommige boeken zijn rond 1900 geschreven. Moet je je eens voorstellen: 100 jaar geleden werden deze boeken gelezen door de toenmalige eigenaren. Hoe kleedden zij zich? Waar werkten ze? Welke dromen hadden ze?

Afgelopen lente heb ik onverwachts geschiedenisles gehad aan de Zeeburgerkade in het Oostelijk Havengebied van  Amsterdam. Ik had een afspraak met iemand, om over een training te praten. Ik noem haar in deze blog mevrouw X. Gefascineerd keek ik naar het voormalige pakhuis waar zij nu woont. "Wat een bijzondere plek" bedacht ik me. "Hoe is dit ontstaan?" Mevrouw X vertelde mij enthousiast over de ontstaansgeschiedenis en het plezier dat zij beleeft, in het wonen in een pakhuis nieuwe stijl. Thuisgekomen heb ik gelijk mijn geschiedenisleraar opgezocht. Anno 2013 is dat heel makkelijk. Je klikt Wikipedia - Oostelijk Havengebied aan en de geschiedenis rolt in begrijpelijke taal (met plaatjes) voor je ogen langs. 

En dit keer krijg je geen overhoring, repetitie of moet je een projectverslag of werkstuk maken. Je kunt het lezen omdat je geschiedenis interessant gaat vinden. Handig hè!