Vogels, inentingen en poetsbeurten
Mijn vier kattenbeesten hebben het goed naar de zin, vooral nu het buiten lekker zomerweer is. De vogels vliegen af en aan met takjes en grassprietjes en onze viervoeters volgen ALLE bewegingen van hun gevederde vrienden met grote belangstelling. Groot was dan ook hun teleurstelling, toen ze gisterenavond naar binnen werden geroepen. Ze waren namelijk nog lang niet uitgespeeld!
We moesten met onze jongste kater van 14 maanden naar de dierenarts, voor zijn jaarlijkse inenting. Dale liet zich vrolijk in de reismand zetten, maar toen hij merkte dat de deksel niet meer open ging, begon hij klaaglijk te mauwen: "ik wil er nú uit!". Eenmaal in de auto schakelde hij over naar een andere geluidsproductie: alsof je een kleine wolf hoort huilen. Het geluid laat zich het beste omschrijven als een "aoeoeoeoeh". Kortom, hij was het niet eens met de gang van zaken.
Op de behandeltafel liet hij zich keurig door de dierenarts onderzoeken en was hij de kalmte zelve. Nadat hij, zonder een kik te geven, de venijnige prikjes in ontvangst had genomen, speurde hij naar voorwerpen, die interessant waren om mee te spelen. Ik zag hem kijken naar de stethoscoop, die om de nek van de dierenarts hing, de verpakking, van het injectiemiddel, die in de prullenbak werd gegooid, de bewegingen met de muis van de computer en het zeeppompje, dat op het aanrecht stond. Hij had weer zin om te spelen! Onze dierenarts streek Dale over zijn kopje en kroelde hem achter zijn oren. Zonder enige wrok liet Dale deze liefkozingen toe, keek hem met grote ogen aan en besloot er lekker voor te gaan liggen.
Bij terugkomst liep Dale wat onzeker rond. Hij rook naar dierenarts, en zijn andere harige huisgenoten lieten hem weten, dat zij dát geen fijne geur vonden. Na een uitgebreide wasbeurt, door hemzelf verricht, waren de andere katten relaxter. En nu ligt hij, samen met Babs, in het mandje van de krabpaal. Zij heeft hem uitgebreid besnuffeld en is tot de conclusie gekomen, dat hij weer naar zijn eigen vertrouwde zelf ruikt. En na uitgebreid gegeeuwd te hebben, legt zij haar kopje in de vacht van Dale, sluit haar ogen en vertrekt naar dromenland. Buiten spelen komt straks wel weer.
We moesten met onze jongste kater van 14 maanden naar de dierenarts, voor zijn jaarlijkse inenting. Dale liet zich vrolijk in de reismand zetten, maar toen hij merkte dat de deksel niet meer open ging, begon hij klaaglijk te mauwen: "ik wil er nú uit!". Eenmaal in de auto schakelde hij over naar een andere geluidsproductie: alsof je een kleine wolf hoort huilen. Het geluid laat zich het beste omschrijven als een "aoeoeoeoeh". Kortom, hij was het niet eens met de gang van zaken.
Op de behandeltafel liet hij zich keurig door de dierenarts onderzoeken en was hij de kalmte zelve. Nadat hij, zonder een kik te geven, de venijnige prikjes in ontvangst had genomen, speurde hij naar voorwerpen, die interessant waren om mee te spelen. Ik zag hem kijken naar de stethoscoop, die om de nek van de dierenarts hing, de verpakking, van het injectiemiddel, die in de prullenbak werd gegooid, de bewegingen met de muis van de computer en het zeeppompje, dat op het aanrecht stond. Hij had weer zin om te spelen! Onze dierenarts streek Dale over zijn kopje en kroelde hem achter zijn oren. Zonder enige wrok liet Dale deze liefkozingen toe, keek hem met grote ogen aan en besloot er lekker voor te gaan liggen.
Bij terugkomst liep Dale wat onzeker rond. Hij rook naar dierenarts, en zijn andere harige huisgenoten lieten hem weten, dat zij dát geen fijne geur vonden. Na een uitgebreide wasbeurt, door hemzelf verricht, waren de andere katten relaxter. En nu ligt hij, samen met Babs, in het mandje van de krabpaal. Zij heeft hem uitgebreid besnuffeld en is tot de conclusie gekomen, dat hij weer naar zijn eigen vertrouwde zelf ruikt. En na uitgebreid gegeeuwd te hebben, legt zij haar kopje in de vacht van Dale, sluit haar ogen en vertrekt naar dromenland. Buiten spelen komt straks wel weer.
Reacties