Doucheconcert in de buitenlucht
Het was gisterenavond heerlijk zomerweer. D. en ik hadden een zomerse salade met Italiaanse pasta gegeten. Onze katten lagen loom onder de struiken te wachten op een koel briesje. Eén van hen keek omhoog, naar het dak van de bijkeuken. Daar zat een merel te wachten op ....? Opeens klonken lieflijke tonen uit zijn keel; de merel zong een prachtig lied. Na een minuten durend concert besloot hij dat hij klaar was. Hij hipte op het dak en vloog weg, de zonsondergang tegemoet. Het was prachtig!
Ontroerd liep ik naar binnen. 's Avonds dacht ik aan een soortgelijke gebeurtenis in 2005. Daar heb ik toen onderstaand verhaal over geschreven: 'doucheconcert in de buitenlucht'.
Het is een lentedag in maart. De bomen zitten volop in de knop. Ik kan niet wachten totdat de knoppen uitgroeien tot bloemen. Een versierde boom is namelijk wel feestelijk. Verderop zie ik een boom in de bloesem staan. Kleine roze en witte bloemen kleuren de fruitbomen. Het gaat regenen. Eerst vallen er kleine regendruppels naar beneden. Na een paar minuten volgen de grote regendruppels uit de donkere wolken. In de verte hoor ik gefluit. Ik kijk nog eens goed en zie een grote zwarte merel in de boom zitten. Een andere merel fluit terug. Alsof ze met elkaar een duet zingen. Glimlachend loop ik naar binnen om thee op te zetten. Na een tijdje loop ik de tuin weer in zie dat er nog meer merels in de boom zitten. Ik tel er 10!
“Waar komen jullie vandaan?”, vraag ik aan de oudste merel. “Dat weet je toch wel!”, fluit de merel terug, “je ziet ons toch wel vaker zitten in de boom?” Ik schud mijn hoofd. “In deze boom houden wij altijd ons doucheconcert”, zegt de kleinste merel. Hij is nog niet zo gespierd en heeft moeite om op de tak te blijven zitten. Hij hipt van zijn ene pootje op de andere en valt bijna naar beneden.
“Doucheconcert?”, vraag ik verbaasd, “daar heb ik nog nooit van gehoord”. De oudste merel kijkt me verbaasd aan. Zijn wenkbrauwtjes verdwijnen achter zijn zwarte veren. “Je bedoelt dat je ons doucheconcert nog nooit gehoord hebt? Die houden we ter ere van jou!” Ik kijk de merel aan en schud mijn hoofd.“Hoe bedoel je dat?” vraag ik. “Nou kijk, jij hebt een tuin waar veel bomen staan. In de zomer gebruiken wij de bomen als parasol tegen de felle zon. In de herfst zitten de bomen vol met vruchten, die we kunnen eten. In de winter hang jij voedsel hoog in de boom zodat we veilig kunnen eten. En nu, in de lente, gebruiken we de bomen om in te douchen”.
Hij kijkt zijn andere vriendjes aan die aandachtig met hun kopjes knikken. De kleine merel schraapt zijn keeltje en fluit zachtjes. De andere merels fluiten met hem mee.Het klinkt prachtig. Tien mereltjes op een tak fluiten een liedje voor mij. De regen valt op hun veren. Af en toe schudden ze de druppels van zich af. Als het concert afgelopen is, kijkt de kleine merel mij trots aan. Hij hijgt nog een beetje na. “Dit is de eerste keer dat ik mee mocht doen van mijn broertjes en zusjes!” piept hij trots. Hij veegt het zweet met zijn vleugels van zijn snaveltje af. Ik kijk de merels trots aan. “Ik vond het prachtig!” Eén van de merels geeft het kleine mereltje een duwtje tegen de schouders. Het mereltje valt naar achteren en komt met een achterwaartse salto op de grond. Hij buigt zijn smalle rompje en neemt mijn applaus verlegen in ontvangst.
“Mag ik nog één ding vragen?’, zeg ik, als ik merk dat de vogels aanstalten maken om weg te vliegen. “Waarom geven jullie een concert als het regent?” De oudste merel kijkt mij aan en bromt: “omdat we er zo warm van worden! Op deze manier koelen we lekker af”. Hij kijkt mij vriendelijk aan en vliegt van de tak af. Zijn broertjes en zusjes volgen hem en vliegen weg. Waar naar toe? Ik zou het niet weten. Eén ding weet ik wel. Als het weer aan het regenen is, ga ik naar buiten. Misschien maak ik dan wel weer een doucheconcert mee. Ik kan niet wachten.
8 jaar later heb ik weer een concert meegemaakt. Dit keer een solo-zomerconcert. Je snapt dat ik heel nieuwsgierig ben naar de komende zomerweken!
Het is een lentedag in maart. De bomen zitten volop in de knop. Ik kan niet wachten totdat de knoppen uitgroeien tot bloemen. Een versierde boom is namelijk wel feestelijk. Verderop zie ik een boom in de bloesem staan. Kleine roze en witte bloemen kleuren de fruitbomen. Het gaat regenen. Eerst vallen er kleine regendruppels naar beneden. Na een paar minuten volgen de grote regendruppels uit de donkere wolken. In de verte hoor ik gefluit. Ik kijk nog eens goed en zie een grote zwarte merel in de boom zitten. Een andere merel fluit terug. Alsof ze met elkaar een duet zingen. Glimlachend loop ik naar binnen om thee op te zetten. Na een tijdje loop ik de tuin weer in zie dat er nog meer merels in de boom zitten. Ik tel er 10!
“Waar komen jullie vandaan?”, vraag ik aan de oudste merel. “Dat weet je toch wel!”, fluit de merel terug, “je ziet ons toch wel vaker zitten in de boom?” Ik schud mijn hoofd. “In deze boom houden wij altijd ons doucheconcert”, zegt de kleinste merel. Hij is nog niet zo gespierd en heeft moeite om op de tak te blijven zitten. Hij hipt van zijn ene pootje op de andere en valt bijna naar beneden.
“Doucheconcert?”, vraag ik verbaasd, “daar heb ik nog nooit van gehoord”. De oudste merel kijkt me verbaasd aan. Zijn wenkbrauwtjes verdwijnen achter zijn zwarte veren. “Je bedoelt dat je ons doucheconcert nog nooit gehoord hebt? Die houden we ter ere van jou!” Ik kijk de merel aan en schud mijn hoofd.“Hoe bedoel je dat?” vraag ik. “Nou kijk, jij hebt een tuin waar veel bomen staan. In de zomer gebruiken wij de bomen als parasol tegen de felle zon. In de herfst zitten de bomen vol met vruchten, die we kunnen eten. In de winter hang jij voedsel hoog in de boom zodat we veilig kunnen eten. En nu, in de lente, gebruiken we de bomen om in te douchen”.
Hij kijkt zijn andere vriendjes aan die aandachtig met hun kopjes knikken. De kleine merel schraapt zijn keeltje en fluit zachtjes. De andere merels fluiten met hem mee.Het klinkt prachtig. Tien mereltjes op een tak fluiten een liedje voor mij. De regen valt op hun veren. Af en toe schudden ze de druppels van zich af. Als het concert afgelopen is, kijkt de kleine merel mij trots aan. Hij hijgt nog een beetje na. “Dit is de eerste keer dat ik mee mocht doen van mijn broertjes en zusjes!” piept hij trots. Hij veegt het zweet met zijn vleugels van zijn snaveltje af. Ik kijk de merels trots aan. “Ik vond het prachtig!” Eén van de merels geeft het kleine mereltje een duwtje tegen de schouders. Het mereltje valt naar achteren en komt met een achterwaartse salto op de grond. Hij buigt zijn smalle rompje en neemt mijn applaus verlegen in ontvangst.
8 jaar later heb ik weer een concert meegemaakt. Dit keer een solo-zomerconcert. Je snapt dat ik heel nieuwsgierig ben naar de komende zomerweken!
