In conclaaf gaan

Vanmiddag zaten D. en ik buiten te genieten van het heerlijk zachte lenteweer. De vogeltjes kwetterden dat het een lieve lust was en ze vlogen van boom naar boom. De planten bloeiden uitbundig en datzelfde gold overigens ook voor het onkruid. Kortom, de natuur is ontwaakt en zij laat zich in alle toonaarden en met veel bombarie aan haar omgeving zien.

Onze katten genieten van deze lentedagen. Ze draven sierlijk en schijnbaar moeiteloos door de tuin, rondom de schuur, over de tuintafel, door de opening van de tuinstoelen achter elkaar aan. Zo ligt één van de katten achter een buxushaag om een andere kat te laten schrikken. Maar voordat dát kan gebeuren, schrikt hij op zijn beurt van de derde kat. En dan begint het draven opnieuw. Maar dan in omgekeerde volgorde. Je reinste komedie.

Behalve ons aan het lachen maken, zijn ze ook met hele serieuze zaken bezig. Zo gaan ze regelmatig met elkaar in conclaaf. 

Meestal vindt dit plaats bij de schutting, waar ze met zijn allen, heel geconcentreerd, naar één plekje kijken. Maar waarover ze met elkaar in conclaaf zijn? Ik weet het niet. Zo gebruiken de kardinalen het Conclaaf in Rome waar ze, in volstrekte afzondering, bij elkaar komen om een nieuwe paus te kiezen. Dit vindt plaats in de Sixtijnse Kapel, die overigens bijzonder prachtig is. Ik vraag me dan af of dat het enige is, dat zij daar doen. Of kijken zij, bijvoorbeeld, niet de helft van de tijd, liggend op gewatteerde loungebanken, naar het plafond? Mocht dit het geval zijn, dan laten ze dat niet weten. De ruimte is ten tijde van deze serieuze ceremonie afgesloten, waardoor het gissen blijft. De verfilming van het conclaaf leverde prachtige en spannende beelden op in het Bernini Mystery, naar het boek van Dan Brown. Maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat de de samenkomst van onze katten niet te vergelijken is met deze film.  

Dus ik kan hier een verhaal opschrijven over de jacht op een kikker, rat, muis, mier, vogel, hagedis of duizendpoot, die zich aan de andere zijde van de schutting afspeelt, maar dat is een slap aftreksel van het Bernini Mystery. 

Ik wacht de ontwikkelingen af en houd jullie op de hoogte. Mocht er toch iets spannends voorvallen, dan schrijf ik de avonturen op, mits ikzelf natuurlijk niet aan één of ander mysterie ten prooi ben gevallen.




Populaire posts van deze blog

Friemeltje, Kwakje en de jagende register-accountant

Afbeelding
Deze figuren kwamen tot leven in de voorstelling van Purper. Voor degene die hier niet mee bekend is: Purper is een cabaretgroep waarin o.a. Erik Brey, Alfred van de Heuvel en Frans Mulder gespeeld hebben. En déze drie heren hebben in 1996 de bovengenoemde sketch gespeeld.  Verkleed als kabouters speelde ze een hilarische scene waar ik vandaag weer even aan terugdacht: Kwakje stelt met een heel hoog stemmetje de meest vreemde vragen en verslikt zich in lastige woorden zoals 'macrobiotisch' en 'vegetarisch'. Nadat hij een minuut de meest vreemde kreten heeft gestameld zegt hij uiteindelijk 'hallo!' De jagende register-accountant is een stoere man die, door de vragen van Friemeltje en Kwakje, wat onzeker wordt. Hij loopt over het toneel en zorgt voor opschudding door eenden uit de lucht te schieten. Dit tot groot verdriet van Kwakje. Aldus een hele korte samenvatting van een 9-minuten durende sketch. En waarom ik hier nu aan denk? Heel eenvoudig. Si...
Meer lezen

De boe-vis

Afbeelding
Iedereen kent wel iemand, die van vissen houdt. 's Ochtends vroeg worden de broodtrommels en warme koffie in de auto gezet. De attributen om het vissen mogelijk te maken, zijn de avond ervoor al zorgvuldig in de achterbak gelegd, evenals de klapstoeltjes en regenjassen. Eenmaal aangekomen, gaan de mannen (ik ken eigenlijk geen vrouwen die vissen of hebben gevist) aan het meer of aan een grote vijver zitten, in de hoop iets te vangen. Urenlang kijken ze naar hun dobbertje. Soms worden ze gestoord door een groepje eenden. Die eenden doen dat niet voor niks, maar dát weten de vissers niet. Waarom dit zo is, komt voort uit een oude overlevering, die ik ooit heb opgetekend.    I In het bos was het een drukke bedoening. Vogels vlogen af en aan met takjes, mos en gras in hun snavels. Zwaluwen vlogen in de lucht en hapten naar de vliegjes. Verderop waren er drie honden met elkaar aan het spelen. Ik liep verder het bos in en zag een grote vijver. Omdat het erg warm was, lag er een ...
Meer lezen

Kwal!

Afbeelding
Ik ben benieuwd wat je dacht, toen je de titel van deze blog las? Dat het een verhaal zou zijn over zeer vervelende, zeurende, altijd mopperende mensen? Over mensen die het met iedereen eens zijn, ook wel slijmballen genoemd? Of dacht je aan de bewoners in de Noordzee?  Als ik aan kwallen denk, dan denk ik aan de vakanties, die ik met mijn ouders, broer en zus doorbracht in Zeeland. We kampeerden op een boerderij en hielpen mee met het oogsten van uien. Zus en ik fietsten regelmatig naar het nabijgelegen dorp om een softijsje te halen. En altijd hadden we wind tegen! We douchten onder een, door mijn vader zelf gemaakte, buitendouche, waar het water werd verwarmd door de zon en dan konden we, zonder gillen, het zoute zeewater van onze lijven spoelen. Ik denk ook aan lezen en spelen en aan turnen op het strand. We bouwden zandkastelen, waarvan we hoopten dat die bestand zouden zijn tegen de vloed. Om de golfslag te breken hadden we de muren verstevigd en grote grachten gegr...
Meer lezen