Ontmoet eens een kikker (2)

Ook al bevinden wij ons in de meteorologische winter, het weer was afgelopen weekend verrassend lenteachtig. Er werd gewerkt in de tuin, gevoetbald op het veld, gespeeld in een boomhut, gezonnebaad op het terras, gewandeld over het strand, er werd zomerkleding gekocht in de stad, gefietst in korte of lange broek, gewandeld in T-shirt of spijkerjas. Kortom, iedereen genoot. 

 Wij hebben het weekend voornamelijk in en rond het huis doorgebracht, en hebben het laatste deel van de tuin onder handen genomen. Een groot deel van de tegels werd ontdaan van mos en schoon gemaakt met groene zeep (en ja, dat middeltje werkt heel goed). Onder toeziend oog van onze katten, werkte D. zich behoorlijk in het zweet. Hij gooide vele emmers water over de tegels, en schrobde de groene slijmerige laag van de stenen. De katten vonden het vele water alleen maar fantastisch. Ze banjerden er vrolijk door- en overheen om vervolgens, met modderpoten en al, door de woonkamer, schuur en keuken te rennen.

Er waren meer dieren die de activiteiten van D. interessant vonden. Een grote groene kikker zat, verscholen achter een paar houten planken, naar de schoonmaakactiviteiten te kijken en vergat om zich heen te kijken. Tup, één van onze katten, zat aan de andere kant van plank en pakte de kikker gedecideerd op. De kikker had het geluk dat hij uit de poot van zijn belager kon ontsnappen, en dook via het struikgewas, in de handen van D. die de taferelen uit zijn ooghoek had gezien en de kikker van een uitermate pijnlijke dood redde. De kikker werd door D. naar een sloot, even verderop, gebracht en we hopen dat hij zo wijs is om onze tuin niet wederom met een bezoekje te vereren.
 
Onze tuin schijnt een ware trekpleister te zijn voor springerige, kwakende beesten. Vorig jaar hebben we zo'n 50 kikkers en padden, in alle soorten en maten, uit onze tuin naar de nabijgelegen sloot gebracht.

En nu vraag ik me af .... is onze tuin de thuishaven van het geheime genootschap van kikkers en padden geworden sinds het bezoek van Sjaak (zie het verhaal Ontmoet eens een kikker)? Onze tuin heeft geen vijver, maar bevat alleen maar tuinstoelen, -tafels, tegels, grond, planten en bloemen. Een droge ontmoetingsplek, zou ik zo zeggen. Sjaak zal inmiddels wel het tijdelijke met het eeuwige hebben verwisseld, mocht er weer eens één naar binnen huppelen, dan zal ik vragen. Maar of ik wijs word uit het gekwaak?
 




Populaire posts van deze blog

Friemeltje, Kwakje en de jagende register-accountant

Afbeelding
Deze figuren kwamen tot leven in de voorstelling van Purper. Voor degene die hier niet mee bekend is: Purper is een cabaretgroep waarin o.a. Erik Brey, Alfred van de Heuvel en Frans Mulder gespeeld hebben. En déze drie heren hebben in 1996 de bovengenoemde sketch gespeeld.  Verkleed als kabouters speelde ze een hilarische scene waar ik vandaag weer even aan terugdacht: Kwakje stelt met een heel hoog stemmetje de meest vreemde vragen en verslikt zich in lastige woorden zoals 'macrobiotisch' en 'vegetarisch'. Nadat hij een minuut de meest vreemde kreten heeft gestameld zegt hij uiteindelijk 'hallo!' De jagende register-accountant is een stoere man die, door de vragen van Friemeltje en Kwakje, wat onzeker wordt. Hij loopt over het toneel en zorgt voor opschudding door eenden uit de lucht te schieten. Dit tot groot verdriet van Kwakje. Aldus een hele korte samenvatting van een 9-minuten durende sketch. En waarom ik hier nu aan denk? Heel eenvoudig. Si...
Meer lezen

De boe-vis

Afbeelding
Iedereen kent wel iemand, die van vissen houdt. 's Ochtends vroeg worden de broodtrommels en warme koffie in de auto gezet. De attributen om het vissen mogelijk te maken, zijn de avond ervoor al zorgvuldig in de achterbak gelegd, evenals de klapstoeltjes en regenjassen. Eenmaal aangekomen, gaan de mannen (ik ken eigenlijk geen vrouwen die vissen of hebben gevist) aan het meer of aan een grote vijver zitten, in de hoop iets te vangen. Urenlang kijken ze naar hun dobbertje. Soms worden ze gestoord door een groepje eenden. Die eenden doen dat niet voor niks, maar dát weten de vissers niet. Waarom dit zo is, komt voort uit een oude overlevering, die ik ooit heb opgetekend.    I In het bos was het een drukke bedoening. Vogels vlogen af en aan met takjes, mos en gras in hun snavels. Zwaluwen vlogen in de lucht en hapten naar de vliegjes. Verderop waren er drie honden met elkaar aan het spelen. Ik liep verder het bos in en zag een grote vijver. Omdat het erg warm was, lag er een ...
Meer lezen

Kwal!

Afbeelding
Ik ben benieuwd wat je dacht, toen je de titel van deze blog las? Dat het een verhaal zou zijn over zeer vervelende, zeurende, altijd mopperende mensen? Over mensen die het met iedereen eens zijn, ook wel slijmballen genoemd? Of dacht je aan de bewoners in de Noordzee?  Als ik aan kwallen denk, dan denk ik aan de vakanties, die ik met mijn ouders, broer en zus doorbracht in Zeeland. We kampeerden op een boerderij en hielpen mee met het oogsten van uien. Zus en ik fietsten regelmatig naar het nabijgelegen dorp om een softijsje te halen. En altijd hadden we wind tegen! We douchten onder een, door mijn vader zelf gemaakte, buitendouche, waar het water werd verwarmd door de zon en dan konden we, zonder gillen, het zoute zeewater van onze lijven spoelen. Ik denk ook aan lezen en spelen en aan turnen op het strand. We bouwden zandkastelen, waarvan we hoopten dat die bestand zouden zijn tegen de vloed. Om de golfslag te breken hadden we de muren verstevigd en grote grachten gegr...
Meer lezen