Schiermonnikoog - een favoriete vakantiebestemming

We zijn weer terug van weggeweest! Ik heb bijna 3 weken lang mogen genieten van het prachtigste waddeneiland, dat Nederland rijk is: Schiermonnikoog. 

De natuur is daar zo bijzonder mooi. Wist je dat je in de duinen negen soorten orchideeën kunt vinden? Ongeveer de helft van alle planten, die in Nederland voorkomen, zijn hier te vinden. Ik vind het indrukwekkende aantallen. Het enige wat je hoeft te doen, is op je fiets stappen en op pad gaan. En dat hebben we vaak gedaan, ongeacht de weersomstandigheden. Zo was er een middag, dat we op het strand zaten te genieten van de zee en de zon, toen we opeens een paar zeehonden zagen, die hun snoetjes boven het zeewater uitstaken. Dan weet je dat daar dichtbij in de buurt een groepje zeehonden op de zandbanken ligt te zonnebaden. Met hun zwart/grijze lijven genieten ze van het water en de vissen en houden ze een zomerpicknick met de hele familie. 

Ik verwonder me iedere keer weer hoe eindeloos lang en breed de stranden zijn. Af en toe zie je een paar wandelaars, al dan niet met hond(en) en verder is het stil op het eiland. Het enige wat je hoort, is het ruisen van de zee, het gekrijs van de zeemeeuwen en het getetter van de scholeksters en strandlopers. Zittend in het duinzand halen we een fles uit de rugzak en drinken we water en eten een waddenpuntje of een dusseltje met kaas. Wist je dat de lucht er nooit hetzelfde uitziet en altijd anders is van kleur? De ene keer worden de grijze wolken doorsneden met zonnestralen, waardoor het grijze zeewater opeens van kleur verandert. Soms wordt de blauwe lucht vergezeld door dikke, donzige, pluizige wolken, dan weer krijgt de lichtblauwe lucht een behandeling met een wolkenmaaier, zodat de lucht wordt vermengd met langgerekte lichtgrijze draadvormige wolken.

Was je al op de hoogte van het feit, dat het eiland nu weer wordt bevolkt door honderden konijntjes, die door het grasland huppelen? Ze waren lange tijd niet aanwezig vanwege de myxomatose. Dat is gelukkig verleden tijd. Waar je ook fietst of wandelt, je komt altijd wel een paar konijnen tegen. De families Zandkleur en Zwartjens zijn inmiddels ruim vertegenwoordigd. Behalve konijnen kom je ook grazers tegen. De boeren laten kalveren en schapen rondlopen om het grasland bij de Kobbeduinen te laten begrazen. Het geloei en geblaat is niet van de lucht. Schiermonnikoog is ook geliefd bij hondenbezitters. Het eiland is werkelijk een walhalla voor honden. Ze rennen (en dan bedoel ik uiteraard de honden) uitgelaten over de witte zandkorreltjes en zijn o zo blij met de ruimte om hen heen. Deze vrolijke hond draafde van zijn baasje, naar een pol duingras, naar het water en weer terug. Ik mocht haar aaien en kroelen en daarna liep ze, met opgeheven staartje, terug naar haar baas. Samen stonden we de dag door te nemen en na een half uur namen we afscheid van elkaar. Wat maakt het uit dat je elkaar niet kent? Gespreksstof genoeg. 

Tijdens de boottocht naar huis werd ik me opnieuw bewust van de verschillen tussen ons vakantieverblijf op Schiermonnikoog en onze woonomgeving in Amersfoort. De weidsheid en de drukte; wat een contrast! 

Inmiddels hebben we alles uitgepakt en is ons Maine Coon kwartet weer thuis. Ze liggen alle vier genoeglijk te slapen op hun favoriete plekjes: op een kussen in de vensterbank, opgekruld in het kraaiennest van de klimpaal, uitgestrekt over drie eetstoelen heen én opgevouwen rond een kussen op het logeerbed.

De vakantie is voorbij, leve de vakantie. Straks steken we de barbecue aan, ondanks alle regen en onweersbuien: het is tenslotte zomer!