Mijn mijmeringen

  Als ik aan Deventer denk, dan zie ik een Middeleeuwse Hanzestad voor mij en dan denk ik vervolgens aan mijn studentenstad Zwolle. Hanzesteden zijn fraaie parels aan een prachtige rivier met de eenvoudige naam “IJssel”. Een rivier die in elk jaargetijde een andere uitstraling heeft. Hij is nooit hetzelfde. Op het water laat de IJssel mensen genieten als ze in plezierbootjes of rondvaartboten worden vervoerd. Het water neemt de roeiers mee, die op eigen kracht over het snelstromende water peddelen. Ik denk dan ook aan blauwe luchten met witte wolken, die op donzige watten lijken. Waar de zonsondergang roze strepen door de lucht trekt. Zelfs als het nat en triest weer is, is er altijd wel iets moois te zien. En ik denk aan grote huizen die met zorg en liefde zijn gebouwd. Een heerlijke binnenstad waar ik kan genieten van de sfeervolle pleintjes, de aparte winkeltjes, koffieplekjes en de markt.  Hoe anders mijn lief Deventer ervaart, merkte ik afgelopen zondagmiddag. ...

Deze mijmering heb ik geschreven voor het blad 'It's Coontime'. Heb je dat wel eens? Dat je een ruimte binnen loopt en een grijs met wit pluizig katje ziet zitten en dan ter plaatse smelt? Dat je dat levende knuffelbeertje op wilt pakken en in je zak wilt stoppen om ‘m mee naar huis te nemen, zodat je nog meer tijd hebt om naar hem te kijken? Dat gevoel hadden wij toen wij op een zaterdag in juli 2006 een bezoek brachten aan een cattery in Nunspeet. Het katje in kwestie zat, samen met zijn zusje en moeder, in een grote bench in de woonkamer. ‘Wat willen jullie van mij’, zagen we hem denken, terwijl hij ons met zijn blauwe oogjes aankeek. Na een minuut of 5 wandelde hij naar ons toe en liet zich rustig aaien. Vriendje en ik keken elkaar aan en knikten: dit wordt onze eerste Maine Coon. Bij elk bezoek zagen we hem groter worden en toen we de vraag kregen, hoe wij hem wilden noemen, vertelde vriendje dat hij de naam  Beauregard  wel mooi vond, roepnaam Beau (volgens google...

Gehuld in luchtige zomerkleding baande ik mij gisteren een pad door de wildernis. Dit keer heb ik het niet over een vakantie in het gebergte van Siberië of een vallei in Italië, maar schrijf ik over een projectbezoek aan Den Haag. Samen met nog vijf andere mensen liep ik in een bos tussen loof- en naaldbomen in alle soorten en maten, die het zonlicht uitstekend filterden en zorgden voor indrukwekkende schaduwen op de grond. Overal zag ik fruitbomen staan. Ze etaleerden hun beste fruit op ooghoogte en kleurige appeltjes, peren en pruimen hingen voor het oprapen. Op enkelhoogte hadden braamstruiken veel ruimte ingenomen en hun puntige stengels hadden ze verspreid over de grond liggen, al dan niet vervlochten met andere struiken of bomen. Het zorgde er in ieder geval voor dat ik óver de takken heen stapte of er onder door kroop. Geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om dáár eens lekker doorheen te wandelen. Bijen zoemden om mijn hoofd, vlinders dartelden door de lucht en de hommel...

Heb je dat wel eens gedaan, thuis vakantie vieren? Ik doe dit jaarlijks en het bevalt mij prima. Het is dan erg rustig in de stad waar ik woon (omdat iedereen weg is), er staan geen wachtrijen voor de kassa van de bakker, slager of supermarkt. Meestal is het lekker zonnig weer en de keren dat het regent kan ik lekker binnen zitten, in ons comfortabele huis mét verwarming en de boeken binnen handbereik. De zomervakantie splits ik in tweeën: in juni ga ik met D. twee en een halve week naar onze vakantiebestemming in Frankrijk of Schiermonnikoog, in juli/augustus besteed ik twee weken aan een thuisvakantie. Door het op te splitsen, lijkt de zomer eindeloos lang, zodat ik voldoende tijd heb om van alles en nog wat te doen, zoals ..... .... een bezoekje aan het sfeervolle Haarlem brengen. Samen met B. (dochter van vrienden) ben ik in de trein gestapt, die zowaar op tijd vertrok én precies een uur later op de plaats van bestemming aankwam. Het gekrijs van zeemeeuwen vertelde ons, ...