Als er een schaap over de dam is

De lucht ziet er dreigend uit en het lijkt alsof er op elk moment een enorme bak met regen op het dak van mijn auto kan vallen. De wind beukt tegen de auto en ik leg mijn broodje naast me op de stoel en houdt twee handen aan het stuur.  Naast mij zie ik schapen wandelen. Door hun dikke vacht hebben ze geen last van de gure wind, die mij wel door merg en been gaat. Nee, zij kauwen genoeglijk op het gras en lijken de wind, die nu stormachtig geworden is, amper te voelen. Terwijl ik de bocht naar links neem, zie ik een schaap lopen, midden op de weg. Mijn voet raakt het gaspedaal niet meer aan en ik zie haar kalmpjes wandelen richting het spoor. Het is overduidelijk dat ze op ontdekkingstocht is en ik zie haar nieuwsgierig kijken naar de strook met gras naast de spoorrails.

Dan draait ze haar kop om en kijkt mij aan. Alleen de vooruit scheidt ons nog van elkaar.

In mijn hoofd is het een drukte van jewelste: 'wie moet ik bellen, wat moet ik doen, hoe is het schaap uit de omheining gekomen, wat nu als ze op de rails stapt?' En terwijl al die gedachten door mijn hoofd buitelen,  zit er niets anders op dan de auto uit te stappen. Mijn hand ligt op de vergrendeling en ik wil de deur openen, maar wat ik ook doe, de deur gaat niet open. In deze open vlakte is de auto een gewillig doelwit voor de storm. Het schaap is in de tussentijd wat verder naar de lekker uitziende grassprietjes gewandeld. 'Dan maar de deur open doen met mijn voet', schiet door mijn hoofd heen, en ik voeg de daad bij het woord.

Nu sta ik oog in oog met het schaap.

Zo rustig als ik kan, loop ik naar haar toe. Ze knippert even met haar ogen en trippelt dan naar het gazen hek dat provisorisch in elkaar is geknutseld.  Ze buigt zich om het gaas, loopt door een greppeltje en voegt zich bij een stel soortgenoten. Daarna rent ze naar een ander groepje schapen, dat midden in het grote veld staat. Daar aangekomen kijkt ze me nog een keer aan.  Ze kauwt rustig op de grassprietjes en ik denk aan het bekende spreekwoord: als er één schaap over de dam is, volgen er meer. Gelukkig was dit vandaag niet van toepassing.

Ik stap in mijn warme auto en start de motor. Met twee handen aan het stuur laveer ik  de auto door de open vlakte. Terwijl een trein voorbij raast, kijk ik nog even achterom. De schapen zijn de andere kant op gewandeld en gerustgesteld rijd ik verder.

 

Kampen, 12 maart 2019 – 13.44 uur