Verstoppertje
De natuur houdt van verrassingen en deelt deze graag met ons. Ben jij zo iemand die om zich heen kijkt tijdens een wandeling door de stad, het park of bos? Of loop je doelgericht naar je huis, werk of het winkelcentrum?
Een paar voorbeelden.
Voor ons huis bevindt zich een grasveld, dat de gemeente regelmatig maait. Het gras is kortgeleden gemaaid en ligt er strak bij, de grassprietjes zijn tot enkele centimeters gekortwiekt. Verderop, vlakbij een boomstam, staan grassprieten die 'over het hoofd zijn gezien'. De grasmaaimachine kon daar niet goed bij komen zonder de boomstam te beschadigen. Nu etaleren de lange grassprieten hun lengte op uitbundige wijze. Ze bewegen sierlijk, als een windvlaag over het gekortwiekte het gras waait. Verschil moet er zijn.
De kastanjebomen, die zich voor en achter ons huis bevinden, houden een wedstrijd wie het langste 'de kaarsen in de boomtoppen heeft'. De wilde kastanje heeft witte bloemen die, als kaarsen, op de takken staan. De temperatuur en windsnelheid zorgen er voor dat de bomen aan de voorzijde van ons huis langer in bloei staan dan de kastanjeboom in de achtertuin. Stel nu dat bomen kunnen praten? Wat zou je dan allemaal te horen krijgen. "Kijk, daar valt weer een bloem! Nog 115 te gaan!" En de andere boom weet dat hij voor de achtste keer op rij weer gaat verliezen.
De
rododendrons in onze tuin bloeien dat het een lieve lust is op één
struik na.
Keer op keer laat hij zien dat hij prachtige knoppen kan produceren, maar hij is te preuts om deze aan ons te laten zien. D. en ik besloten om deze struik nog één kans te geven.
De struik heeft deze uitspraak, naar alle waarschijnlijkheid, bevend aangehoord. Twee dagen later merkten we dat de knoppen in de struik er anders uit zagen dan voor die tijd. De schubben, die de bloembladeren op zijn plaats houden, konden ze bijna niet meer in toom houden. Alsof de bloemblaadjes hun uiterste best deden om ons ervan te overtuigen, dat het echt wel goed zou komen dit jaar.
De bloemen komen nu één voor één uit. Uitbundig stellen ze hun pracht tentoon. "Joehoe", roepen ze naar ons, terwijl wij langs de struik lopen. "Kijk eens!".
Zó speelt de natuur verstoppertje.
Een paar voorbeelden.
Voor ons huis bevindt zich een grasveld, dat de gemeente regelmatig maait. Het gras is kortgeleden gemaaid en ligt er strak bij, de grassprietjes zijn tot enkele centimeters gekortwiekt. Verderop, vlakbij een boomstam, staan grassprieten die 'over het hoofd zijn gezien'. De grasmaaimachine kon daar niet goed bij komen zonder de boomstam te beschadigen. Nu etaleren de lange grassprieten hun lengte op uitbundige wijze. Ze bewegen sierlijk, als een windvlaag over het gekortwiekte het gras waait. Verschil moet er zijn.
De kastanjebomen, die zich voor en achter ons huis bevinden, houden een wedstrijd wie het langste 'de kaarsen in de boomtoppen heeft'. De wilde kastanje heeft witte bloemen die, als kaarsen, op de takken staan. De temperatuur en windsnelheid zorgen er voor dat de bomen aan de voorzijde van ons huis langer in bloei staan dan de kastanjeboom in de achtertuin. Stel nu dat bomen kunnen praten? Wat zou je dan allemaal te horen krijgen. "Kijk, daar valt weer een bloem! Nog 115 te gaan!" En de andere boom weet dat hij voor de achtste keer op rij weer gaat verliezen.
Keer op keer laat hij zien dat hij prachtige knoppen kan produceren, maar hij is te preuts om deze aan ons te laten zien. D. en ik besloten om deze struik nog één kans te geven.
De struik heeft deze uitspraak, naar alle waarschijnlijkheid, bevend aangehoord. Twee dagen later merkten we dat de knoppen in de struik er anders uit zagen dan voor die tijd. De schubben, die de bloembladeren op zijn plaats houden, konden ze bijna niet meer in toom houden. Alsof de bloemblaadjes hun uiterste best deden om ons ervan te overtuigen, dat het echt wel goed zou komen dit jaar.
De bloemen komen nu één voor één uit. Uitbundig stellen ze hun pracht tentoon. "Joehoe", roepen ze naar ons, terwijl wij langs de struik lopen. "Kijk eens!".
Zó speelt de natuur verstoppertje.
