Vakantiegevoel
Ik fietste vanavond door de binnenstad. Mijn oog viel op een fraai ingericht balkon. Daar tegen aan stonden zo'n 30 potten met grote en hoge planten. Op het balkon zelf waren bakken geplaatst met fleurige bloemetjes. Ik werd op slag vrolijk. Wat een kleurenpracht! Het leek wel of ik in Frankrijk was. In de vakantie, die wij een aantal jaren geleden hebben doorgebracht op Ile de Ré, waren bijna alle huizen voorzien van kleurige bloemen en struiken. Alsof ze de inrichting van de voortuinen met elkaar hadden afgesproken. Daar is het verhaal Ville de Fleurs ontstaan.
D. en ik gaan graag naar Frankrijk op vakantie. Zo zijn de Middellandse Zee, Bretagne, de Provençe en de Bourgogne favoriete streken om naar toe te gaan. Vorige maand was de wijnstreek Côte de Couchois aan de beurt, in de Bourgogne. Op de heenreis hebben we de stad Beaune aan gedaan. Hier staan prachtige, mooie monumentale gebouwen, waar aandacht besteed is aan vormgeving. Terwijl de aandacht van de meeste bezoekers gericht was op de restaurants en winkels, keek ik alleen maar naar boven en zag ik de meest wonderlijk dan wel fraai uitgevoerde details.
Aan de gevels hingen bloembakken, gevuld met allerlei kleurige bloemen. "Zou Beaune een gooi doen naar het predicaat Ville de Fleurs?" vroeg ik me af. Nadat we een aantal straten hadden afgelopen, was ik tot de conclusie gekomen dat dat niet het geval was. Mooie gebouwen, fraaie daken, monumentale panden, maar Beaune is geen Ville de Fleurs!
Rond een uur of 12 worden de Fransen wat onrustig. Het is lunchtijd. Daar waar een Hollander in eigen land een klef sneetje brood met kaas uit een plastic zakje haalt, daar loopt de Fransman opgewekt naar een restaurant naar keuze, met de gedachte "wat zullen we deze keer eten?" De tafels zijn eenvoudig en doelmatig opgedekt met wijn- en waterglazen, bestek voor een 3-gangen diner en voldoende parasols, zodat het eten in de schaduw genuttigd kan worden. Nadat we onze keuze voor het eten aan de ober hadden doorgegeven, keek ik opnieuw om me heen.
Ik zag dat alle daken voorzien waren van schoorstenen, in allerlei soorten en maten. Wanneer op je zo'n schoorsteen zou staan, zou je makkelijk naar een volgende schoorsteen kunnen springen, die zich op het dak van een andere woning bevindt. In gedachte zag ik dit gebeuren, zoals de schoorsteenvegers in de dakscene van Marry Poppins deden. "Wauw", verzuchtte ik, terwijl de ober het eten kwam brengen.
Waar een bezoek aan een stad al niet toe kan leiden. Het in gedachten zien van een onsterfelijke scène uit een musical; iets dat slecht een enkeling gegeven is, denk ik.
D. en ik gaan graag naar Frankrijk op vakantie. Zo zijn de Middellandse Zee, Bretagne, de Provençe en de Bourgogne favoriete streken om naar toe te gaan. Vorige maand was de wijnstreek Côte de Couchois aan de beurt, in de Bourgogne. Op de heenreis hebben we de stad Beaune aan gedaan. Hier staan prachtige, mooie monumentale gebouwen, waar aandacht besteed is aan vormgeving. Terwijl de aandacht van de meeste bezoekers gericht was op de restaurants en winkels, keek ik alleen maar naar boven en zag ik de meest wonderlijk dan wel fraai uitgevoerde details.
Rond een uur of 12 worden de Fransen wat onrustig. Het is lunchtijd. Daar waar een Hollander in eigen land een klef sneetje brood met kaas uit een plastic zakje haalt, daar loopt de Fransman opgewekt naar een restaurant naar keuze, met de gedachte "wat zullen we deze keer eten?" De tafels zijn eenvoudig en doelmatig opgedekt met wijn- en waterglazen, bestek voor een 3-gangen diner en voldoende parasols, zodat het eten in de schaduw genuttigd kan worden. Nadat we onze keuze voor het eten aan de ober hadden doorgegeven, keek ik opnieuw om me heen.
Waar een bezoek aan een stad al niet toe kan leiden. Het in gedachten zien van een onsterfelijke scène uit een musical; iets dat slecht een enkeling gegeven is, denk ik.
