Waterballet, voetballen, muizenjacht en andere anekdotes

Op een zonnige, warme zondag kwam 'Lunar Corvedale Feline Fantasy', oftewel Dale, ons huis binnengewandeld. Hij had zijn komst telefonisch laten aankondigen, zodat wij, zijn persoonlijke blikopeners, wat praktische voorbereidingen konden treffen. Zie ook het verhaal bijzondere valentijn. Bij ons aangekomen, hupte hij elegant uit zijn reismand, keek om zich heen, en ging op onderzoek uit.

Onze drie andere katten zaten op de trap toe te kijken, hoe Dale hún huis en hún spullen aan het besnuffelen was. Boris wist niet goed wat te doen. Na vijf minuten peinzen, liep hij kordaat op de nieuwkomer af. Dale was in het geheel niet onder de indruk van de grote grijze kater voor hem, en liep achteloos langs hem heen. Hij had zijn zinnen gezet op een groot rood kussen. Boris bekeek het tafereel met enige twijfel. "Wat nu te doen?", zag je hem denken. De tweede keer dat Dale langs hem liep, gaf Boris hem drie petsen op de kop. En daarmee had Boris de verhoudingen aangegeven: hij was de baas in huis. Dale keek met grote bruine ogen naar zijn nieuwe bazige huisgenoot en accepteerde deze, toch wel vriendelijke, correctie. "Oké, jij bent de baas!", mompelde hij en liep voorzichtig weg. Sindsdien houdt Boris hem in de gaten. Als Dale als een dolle door de kamer rent, en steeds overmoediger wordt, hoeft Boris hem alleen maar aan te kijken. Meestal besluit Dale dan, om het rustiger aan te doen, of naar buiten te gaan.

Om Babs hart te veroveren, was heel wat nodig, zo merkte Dale. Ze keek hem vaak hooghartig, vanaf een hoge ligplaats, aan, en bromde als hij te dicht naast haar zat. Ook pakte ze hem regelmatig in de houtgreep om hem uitgebreid te wassen. In het begin liet Dale dit allemaal goedmoedig toe, maar na verloop van tijd, beviel haar bazige houding hem niet. Omdat hij de zoon is van een zeer grote, gespierde kater, en de hormonen door zijn lijf gierden, besloot hij om de rollen om te keren. Daar was hij nu groot en sterk genoeg voor. Op een avond lag Babs op de vensterbank. Hij bedacht zich geen moment, en sloop zachtjes naar haar toe. Hij pakte haar ferm in haar nekvel en ging boven op haar liggen. Babs was verbijsterd over deze onzedelijke actie. "That's no way to treat your aunt!", gilde ze, en mepte verontwaardigd van zich af. Dale sloop weg. Hij begreep er niet veel van, maar had wel door dat zijn tante hier niet van gediend was. Hij zuchtte diep en besloot om te slapen; dat was voor nu het beste.

Tup bekeek de nieuwkomer met argusogen en snuffelde regelmatig aan diens neus of onder de staart. Je zag hem denken: "wat voor type is mijn neefje?", en liep hem vervolgens met opgeheven kop voorbij. Al snel was duidelijk dat Dale een prima huisgenoot was, en nog steeds is. Ze spelen regelmatig krijgertje in huis, en rennen door de woonkamer, om via de verschillende trappen, op de zolder uit te komen. En dan weer terug uiteraard. Ook spelen ze verstoppertje in de tuin. Dale heeft nog niet door dat hij, als hij zich achter een paar lavendeltakjes verstopt, zichtbaar is voor Tup. We zien vaak struiken bewegen, als ze op muizenjacht zijn. En wanneer de energie op is, klimmen ze elk op een van de planken, die aan de muren bevestigd zijn, knijpen hun ogen dicht, en vertrekken naar dromenland. Trillende pootjes en dito snorharen bevestigen dat ze mijlenver weg zijn. 

Dale is nu zo'n drie maanden bij ons en heeft zijn bijnaam 'de crimineel' meer dan waar gemaakt. Waterdrinken uit een bak; waarom zou je het makkelijk doen, als het moeilijk kan? Hij vindt het het allerleukste om met twee poten in de waterbak te staan, de helft van het water uit de bak te vegen en het overgebleven restant op te drinken. Het teveel aan water aan zijn poten, schudt hij van zich af, waardoor zijn omstanders nat gespetterd worden. De andere katten weten inmiddels dat zij niet naast hem moeten zitten, als Dale aan het drinken is. Zo slim zijn ze wel. Ook het water dat in de douchebak ligt, kan zijn goedkeuring wegdragen. Als D. of ik gedoucht hebben, en we vergeten de deur dicht te doen, zien we Dale even later languit liggen in de kleddernatte douchebak. De meeste katten houden niet van nattigheid. Dale wel. Tup ook. Helaas.

Dale houdt van koffie, terwijl de andere katten hier letterlijk hun neus voor ophalen. Als wij per ongeluk een kopje koffie laten staan, komt het voor dat we Dale zien met een kopje om zijn neus. Hij likt zijn lippen af om nog meer te genieten van de schuimige restjes. Hij vindt het heerlijk.

Tegenwoordig lurkt hij aan de keukenkraan, zich ondertussen comfortabel in de gootsteen nestelend. En dat dát van ons niet mag, daar heeft hij maling aan. Hij haalt zijn steeds iets breder wordende schouders op, als wij hier iets van zeggen, en hem uit de gootsteen halen. Je ziet hem denken: "Who cares?". Wij!

En op het moment dat D. of ik ons echt ergeren door zijn eigenwijze, idiote, vindingrijke, belachelijke streken, dan zet Dale de joker in: de spinmachine. Hij springt op schoot, kijkt je scheel aan met zijn trouwhartige ogen, legt een pootje op je gezicht en begint hartstochtelijk te spinnen. Hij houdt dat zeker 10 minuten vol. Daarna gaat het spinnen over in zachtjes brommen, om vervolgens te verstillen, omdat hij diep in slaap is gevallen en het eerste uur niet meer wakker wordt. In de tussentijd ben ik in de gelegenheid om mijn bloeddruk van 500 naar gezondere waarden te laten zakken. En op het moment dat hij langzaam wakker wordt, en er eerst één oog open gaat, en een minuut later het andere oog, is hij geheel opgefrist en verkwikt, en springt energiek van mijn schoot: "wat gaan we nu doen?". 

Wij hebben in de afgelopen 8 jaar, een behoorlijke hoeveelheid kattenspeeltjes verzameld. Twee à drie keer per dag heeft hij de kolder in zijn kop, en wil dan alleen maar spelen. Je kan hem niet blijer maken dan met zijn favoriete speeltje te voetballen. Hij vindt het namelijk heerlijk om een knisperbal aan te vallen, of weg te tikken. Als een idioot rent hij langs onze benen, en de de vele tafel- en stoelpoten. Meestal gaat dat goed, en kan hij alle obstakels ontwijken. Soms niet en dan krijgt hij een tik van een overhoop gelopen kat. Wij zijn behoorlijk onder de indruk van zijn voetbalcapaciteiten;  hij benadert de kwaliteiten van Messi. Echt waar. En als hij de knisperbal per ongeluk onder de bank tikt, dan duikt hij deze gewoon achterna. Een zeehond kan hier nog wat van leren. En liggend onder de bank, overdenkt hij wat handig is: verder spelen of slapen. 

En zo speelt het leven van Dale zich af in ons huishouden: spelen, eten, met water spelen, knuffelen, slapen, kattenkwaad uithalen of iets anders. Het is hier nooit saai. Misschien hooguit nattig.