Van tuinieren naar een aanzoek

De natuur is ontploft, door de mix van regen, warmte en zon. De klimop, die in de tuin bij onze buren staat, groeit weelderig over de schutting, waardoor het lijkt alsof de erfafscheiding een groene kraag heeft. Alle struiken, die wij vorig jaar drastisch hebben gesnoeid, groeien tegen de klippen op. De bodembedekker met gele bloempjes heeft zich geniepig voortgeplant en de rozenstruiken laten hun eerste knoppen zien. Hoog tijd voor een dagje tuinieren! Als eerste werd de klimop met de heggenschaar bewerkt door D. Een stoffig klusje zo bleek later, toen D. niezend in de woonkamer stond en de ene na de andere zakdoek vol snoot. De katten zagen deze activiteiten met geknepen oogjes toe; de zon was fel en ze lagen stuk voor stuk verschrikkelijk lui toe te kijken, welke handelingen werden verricht, om vervolgens te bedenken of ze mee wilden doen. Alleen Dale kon de verleiding niet weerstaan, en rende achter de grashark aan. Nadat hij deze een paar keer had gevangen, sjokte hij weer terug naar zijn favoriete struik, strekte zich uit, boog zijn kopje en sloot zijn ogen en verzuchtte: "voldoende activiteiten voor vandaag!". 

Terwijl D. zich zwetend een weg aan het banen was in de achtertuin, ging ik in de voortuin aan de slag. Ook daar was de grond voorzien van onkruid, dat ik stuk voor stuk uit de aarde trok. De pas geplante lavendelstruiken kregen extra water en de uitgebloeide tulpen werden weggehaald. Zo af en toe groette ik een voorbijganger, die goedkeurend naar mijn bezigheden keek (het was namelijk hoog tijd dat er wat gebeurde) of naar de uitbundig bloeiende begonia's in de bloembakken aan onze voorgevel. Sommige voorbijgangers werden vergezeld door een hond, waarvan ik de meeste wel ken, totdat mijn oog viel op een grote, uit de kluiten gewassen hond. Zijn bazinnetje liep er sportief bij, in hardloop outfit, zodat ze het tempo van de hond goed kon bijbenen. Ik smolt ter plaatse. Niet van de temperatuur buiten, maar van de aanblik van deze prachtige, gespierde en schattige hond, die leek op een Leonberger, maar ook iets weg had van een ander type hond. Navraag bleek dat het een kruising Leonberger met Berner Sennen was, dat hij 3 jaar oud was (op deze foto is hij 6 maanden), Beer heette, een verschrikkelijke knuffelbeer was en een zware blaf over zich had, dat haar kinderen gek op Beer waren, maar dat ze zorgvuldig was met degene, die de hond mocht uitlaten. Een bijna 50 kilogram zware én gespierde hond heeft enige zorg nodig. In de tussentijd liet Beer zich lekker door mij knuffelen en leunde gezellig met dat grote lijf tegen mijn been aan: hij vond het allemaal best. En toen kwam de spontane uitnodiging: "als je een keer met hem wilt lopen, dan bel je maar aan hoor!". Ik keek haar verbaasd aan, terwijl Beer nog steeds aan mijn voeten lag en mijn voeten besnuffelde. En mijn antwoord was: "ja, ik wil!". 


Bronvermelding gebruikte foto's: tuinschepje / afbeelding hond