Vliegtuigen en planes
Ik zie je denken, bij het lezen van de titel van dit verhaal: "Vliegtuigen en planes? Dat is het toch hetzelfde?". Maar in dit verhaal, is dat niet het geval.
Zoals ik in mijn verhaal Lego, vliegtuigen en een vallende kater heb geschreven, hebben wij een jonge logé. Ons 9-jarig neefje is dol op alles wat met techniek te maken heeft en daarom togen wij afgelopen zaterdag naar het Nationaal Militair Museum in Soesterberg, dat op 14 december 2014 officieel in gebruik is genomen.
Neefje rende het museum binnen en bekeek vanaf het balkon de vele vliegtuigen, die in de hangaar stonden en hingen, zoals de Spitfire, Hurricane, V-2 tot en met de Starfighter F-104. Als een volleerd gids leidde hij ons rond door de wereld die vliegtuigen heet. Nu ben ik niet zo'n fan van oorlog-voeren, maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen, dat ik de rondleiding steeds interessanter vond worden. Behalve vliegtuigen werden ook kanonnen, tanks en vrachtwagens tentoongesteld, vergezeld met specifieke informatie: toerental, vuursnelheid, vermogen en andere technische specificaties. Geen wonder dat je hier veel mannen en jongens zag rondlopen. In één van de kamers stond een vliegsimulator en de kinderen die een flight wilden maken, stonden keurig op hun beurt te wachten. Zittend in de cockpit moest de piloot-in-spé, op zoek gaan naar de vijand, om deze neer te schieten. De resultaten waren nogal divers. De ene piloot zat erbij, alsof hij al op de militaire academie zat, de andere moest er duidelijk nog aan wennen en vloog ondersteboven om vervolgens te crashen. Weer een andere schepte water met de vleugel na een vrije val. Neefje waagde zich ook aan een testvlucht en ging er eens voor zitten. Na anderhalve minuut stapte hij opgetogen uit het toestel. Het vliegen was ontzettend tof, maar hij had de vijand niet kunnen neerschieten, ondanks de hoeveelheid kogels die hij had afgevuurd: totaal 1.262.
We liepen naar buiten om onze magen te vullen met patat en keken naar de stormbaan, die werd beklommen door kinderen en een enkele volwassene. Neefje vertelde dat hij straks ook een poging ging wagen en D. knikte begrijpend; in zijn diensttijd moest hij vaak de stormbaan afleggen, klimmen, klauteren, springen en tijgeren. Hij zou neefje van goede adviezen voorzien, maar wel vanaf de zijlijn. Nadat de stormbaan was bedwongen, holde neefje naar een houten dubbeldekker vliegtuig. Als een lenige kat, bedwong hij daar een immens houten vliegtuig, dat daar als speelobject stond. Nadat alle spieren optimaal gerekt waren, liet hij zich behendig uit het vliegtuig vallen, stond op en liep met ons mee naar de auto. Voldoende vliegtuigen voor vandaag, zou je zo denken. Maar dat was niet het geval. Bij ons huis aangekomen, pakte hij zijn koffertje met vliegtuigen en knutselde van Lego een hangaar in elkaar. Je bent een vliegtuigfanaat of niet.
De volgende dag was het druilerig en grijs weer en het KNMI verwachtte pas in de middag droog weer. Ik keek naar neefje, die inmiddels weer met zijn vliegtuigen en Lego aan het spelen was, en deze activiteiten afwisselde met het lezen van oude stripboeken van Buck Danny (over 3 Amerikaanse marinepiloten die over de hele wereld vliegen), en stelde voor om naar Planes te kijken. Neefje knikte goedkeurend, nestelde zich op de bank en ging er voor zitten. Ik was in de veronderstelling dat ik andere dingen kon doen, maar dat was een misvatting. Gebiologeerd keek ik naar de avonturen van Dusty (een sproeivliegtuig), die meedoet aan een gevaarlijke vliegcompetitie, de romance tussen een Spaans en Frans vliegtuigje, de droeve bekentenis van Skipper en de onvoorwaardelijke steun van zijn mecanicien. En nee, ik vertel niet of Dusty heeft gewonnen, of dat hij de reis heeft kunnen volhouden. Daarvoor moet je echt eens naar de film kijken. Ik vertel je alleen dat neefje en ik ontzettend hebben gelachen en genoten, én herinneringen hebben opgehaald aan de film Planes 2, die wij afgelopen zomer in de bioscoop hadden gezien. Daarna zijn we we naar de markt gegaan, het was gestopt met regenen, en hebben daar aardbeien gehaald. Niet echt stoer, want een piloot drinkt sterke zwarte koffie en een dikke boterham met kaas, maar dat kon de pret niet drukken. Toen alles op was, stapten we in de auto en reden naar zijn huis.
Mijn kennis over vliegtuigen is helemaal up-to-date. Noem een begrip als 'landingsgestel', 'hoogtemeter', 'vuursnelheid' of 'propellers', en ik ratel alle cijfers en kenmerken op. Je weet tenslotte nooit, waar je het voor nodig hebt. Toch handig zo'n logé.
Zoals ik in mijn verhaal Lego, vliegtuigen en een vallende kater heb geschreven, hebben wij een jonge logé. Ons 9-jarig neefje is dol op alles wat met techniek te maken heeft en daarom togen wij afgelopen zaterdag naar het Nationaal Militair Museum in Soesterberg, dat op 14 december 2014 officieel in gebruik is genomen.
Neefje rende het museum binnen en bekeek vanaf het balkon de vele vliegtuigen, die in de hangaar stonden en hingen, zoals de Spitfire, Hurricane, V-2 tot en met de Starfighter F-104. Als een volleerd gids leidde hij ons rond door de wereld die vliegtuigen heet. Nu ben ik niet zo'n fan van oorlog-voeren, maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen, dat ik de rondleiding steeds interessanter vond worden. Behalve vliegtuigen werden ook kanonnen, tanks en vrachtwagens tentoongesteld, vergezeld met specifieke informatie: toerental, vuursnelheid, vermogen en andere technische specificaties. Geen wonder dat je hier veel mannen en jongens zag rondlopen. In één van de kamers stond een vliegsimulator en de kinderen die een flight wilden maken, stonden keurig op hun beurt te wachten. Zittend in de cockpit moest de piloot-in-spé, op zoek gaan naar de vijand, om deze neer te schieten. De resultaten waren nogal divers. De ene piloot zat erbij, alsof hij al op de militaire academie zat, de andere moest er duidelijk nog aan wennen en vloog ondersteboven om vervolgens te crashen. Weer een andere schepte water met de vleugel na een vrije val. Neefje waagde zich ook aan een testvlucht en ging er eens voor zitten. Na anderhalve minuut stapte hij opgetogen uit het toestel. Het vliegen was ontzettend tof, maar hij had de vijand niet kunnen neerschieten, ondanks de hoeveelheid kogels die hij had afgevuurd: totaal 1.262.
We liepen naar buiten om onze magen te vullen met patat en keken naar de stormbaan, die werd beklommen door kinderen en een enkele volwassene. Neefje vertelde dat hij straks ook een poging ging wagen en D. knikte begrijpend; in zijn diensttijd moest hij vaak de stormbaan afleggen, klimmen, klauteren, springen en tijgeren. Hij zou neefje van goede adviezen voorzien, maar wel vanaf de zijlijn. Nadat de stormbaan was bedwongen, holde neefje naar een houten dubbeldekker vliegtuig. Als een lenige kat, bedwong hij daar een immens houten vliegtuig, dat daar als speelobject stond. Nadat alle spieren optimaal gerekt waren, liet hij zich behendig uit het vliegtuig vallen, stond op en liep met ons mee naar de auto. Voldoende vliegtuigen voor vandaag, zou je zo denken. Maar dat was niet het geval. Bij ons huis aangekomen, pakte hij zijn koffertje met vliegtuigen en knutselde van Lego een hangaar in elkaar. Je bent een vliegtuigfanaat of niet.
De volgende dag was het druilerig en grijs weer en het KNMI verwachtte pas in de middag droog weer. Ik keek naar neefje, die inmiddels weer met zijn vliegtuigen en Lego aan het spelen was, en deze activiteiten afwisselde met het lezen van oude stripboeken van Buck Danny (over 3 Amerikaanse marinepiloten die over de hele wereld vliegen), en stelde voor om naar Planes te kijken. Neefje knikte goedkeurend, nestelde zich op de bank en ging er voor zitten. Ik was in de veronderstelling dat ik andere dingen kon doen, maar dat was een misvatting. Gebiologeerd keek ik naar de avonturen van Dusty (een sproeivliegtuig), die meedoet aan een gevaarlijke vliegcompetitie, de romance tussen een Spaans en Frans vliegtuigje, de droeve bekentenis van Skipper en de onvoorwaardelijke steun van zijn mecanicien. En nee, ik vertel niet of Dusty heeft gewonnen, of dat hij de reis heeft kunnen volhouden. Daarvoor moet je echt eens naar de film kijken. Ik vertel je alleen dat neefje en ik ontzettend hebben gelachen en genoten, én herinneringen hebben opgehaald aan de film Planes 2, die wij afgelopen zomer in de bioscoop hadden gezien. Daarna zijn we we naar de markt gegaan, het was gestopt met regenen, en hebben daar aardbeien gehaald. Niet echt stoer, want een piloot drinkt sterke zwarte koffie en een dikke boterham met kaas, maar dat kon de pret niet drukken. Toen alles op was, stapten we in de auto en reden naar zijn huis.
Mijn kennis over vliegtuigen is helemaal up-to-date. Noem een begrip als 'landingsgestel', 'hoogtemeter', 'vuursnelheid' of 'propellers', en ik ratel alle cijfers en kenmerken op. Je weet tenslotte nooit, waar je het voor nodig hebt. Toch handig zo'n logé.
Reacties