Iets loslaten

'Iets loslaten' kan je op meerdere manieren uitleggen. Het staat synoniem voor niet vasthouden, vrijgeven, loskomen, lossen, opgeven, verlaten en vrijlaten. 

Nu vraag je je waarschijnlijk af waarom ik zo'n aandacht geef aan het woord 'loslaten'. De reden is de volgende. Onze kat Tup is rijkelijk bedeeld met haar. Tup is oorspronkelijk een slanke kat, maar dat was in het dagelijks leven niet zichtbaar meer. Als Tup klom, klauterde en rende, zag je een enorme baal haar klimmen, klauteren en rennen. Aan weerszijden van zijn lijf was de vacht zo'n 7 cm dik. 


Zijn kraag, Maine Coons staan hier om bekend, nam maandelijks in omvang en lengte toe. De Kerstman keek jaloers naar de baard van Tup, zou ik maar zeggen. 

 Maar zo'n (onder)vacht kan ook klitten en vervilten. En als je kat geen fan is van dagelijkse kattenwasjes, door de kat in kwestie zelf uit te voeren, heb je een probleem. 

Op ons verzoek kwam kattentrimster Jess langs om de vacht van Tup te ontdoen van overtollige beharing. Dat ging overigens niet zonder slag of stoot. Uiteindelijk hebben Jess en Tup, gedurende een 2-uur durende sessie uur in de badkamer, de term 'loslaten'  vorm gegeven. Het resultaat is een bol haar ter grootte van Tup, en een gehavende luxaflex, maar dat terzijde.

Als je dit vertaalt naar de mensenwereld, hoef je materiële zaken en mensen niet altijd vast te houden. Je mag iemand laten gaan, of vrijlaten. Daar word je vrolijker en lichter van. Kijk maar naar Tup. Daar gaat het overigens heel goed mee. Na de sessie, heeft hij zichzelf gepoetst, en gepoetst, en gepoetst en gepoetst. Hij draaft door de tuin, rolt over de stenen en heeft veel plezier. Een mooie slanke kater die het naar zijn zin heeft en weer op kattenkwaad uit is.






Populaire posts van deze blog

Friemeltje, Kwakje en de jagende register-accountant

Afbeelding
Deze figuren kwamen tot leven in de voorstelling van Purper. Voor degene die hier niet mee bekend is: Purper is een cabaretgroep waarin o.a. Erik Brey, Alfred van de Heuvel en Frans Mulder gespeeld hebben. En déze drie heren hebben in 1996 de bovengenoemde sketch gespeeld.  Verkleed als kabouters speelde ze een hilarische scene waar ik vandaag weer even aan terugdacht: Kwakje stelt met een heel hoog stemmetje de meest vreemde vragen en verslikt zich in lastige woorden zoals 'macrobiotisch' en 'vegetarisch'. Nadat hij een minuut de meest vreemde kreten heeft gestameld zegt hij uiteindelijk 'hallo!' De jagende register-accountant is een stoere man die, door de vragen van Friemeltje en Kwakje, wat onzeker wordt. Hij loopt over het toneel en zorgt voor opschudding door eenden uit de lucht te schieten. Dit tot groot verdriet van Kwakje. Aldus een hele korte samenvatting van een 9-minuten durende sketch. En waarom ik hier nu aan denk? Heel eenvoudig. Si...
Meer lezen

De boe-vis

Afbeelding
Iedereen kent wel iemand, die van vissen houdt. 's Ochtends vroeg worden de broodtrommels en warme koffie in de auto gezet. De attributen om het vissen mogelijk te maken, zijn de avond ervoor al zorgvuldig in de achterbak gelegd, evenals de klapstoeltjes en regenjassen. Eenmaal aangekomen, gaan de mannen (ik ken eigenlijk geen vrouwen die vissen of hebben gevist) aan het meer of aan een grote vijver zitten, in de hoop iets te vangen. Urenlang kijken ze naar hun dobbertje. Soms worden ze gestoord door een groepje eenden. Die eenden doen dat niet voor niks, maar dát weten de vissers niet. Waarom dit zo is, komt voort uit een oude overlevering, die ik ooit heb opgetekend.    I In het bos was het een drukke bedoening. Vogels vlogen af en aan met takjes, mos en gras in hun snavels. Zwaluwen vlogen in de lucht en hapten naar de vliegjes. Verderop waren er drie honden met elkaar aan het spelen. Ik liep verder het bos in en zag een grote vijver. Omdat het erg warm was, lag er een ...
Meer lezen

Kwal!

Afbeelding
Ik ben benieuwd wat je dacht, toen je de titel van deze blog las? Dat het een verhaal zou zijn over zeer vervelende, zeurende, altijd mopperende mensen? Over mensen die het met iedereen eens zijn, ook wel slijmballen genoemd? Of dacht je aan de bewoners in de Noordzee?  Als ik aan kwallen denk, dan denk ik aan de vakanties, die ik met mijn ouders, broer en zus doorbracht in Zeeland. We kampeerden op een boerderij en hielpen mee met het oogsten van uien. Zus en ik fietsten regelmatig naar het nabijgelegen dorp om een softijsje te halen. En altijd hadden we wind tegen! We douchten onder een, door mijn vader zelf gemaakte, buitendouche, waar het water werd verwarmd door de zon en dan konden we, zonder gillen, het zoute zeewater van onze lijven spoelen. Ik denk ook aan lezen en spelen en aan turnen op het strand. We bouwden zandkastelen, waarvan we hoopten dat die bestand zouden zijn tegen de vloed. Om de golfslag te breken hadden we de muren verstevigd en grote grachten gegr...
Meer lezen