Moet ik nog wat doen?

Vriend en ik zaten afgelopen weekend in de tuin te genieten van een kopje koffie. We  hoorden opeens een doffe knal en dachten gelijk aan een ongeluk. We liepen de straat in en zagen twee stilstaande auto's op de weg, een aantal mensen stond met elkaar te praten, de alarmlichten knipperden. Bestuurder A en B zeiden tegen elkaar dat er schadeformulieren ingevuld moesten worden en reden hun gehavende auto's op het naastgelegen grasveld. Niemand was gewond.

De man op de scootmobiel keek samen met zijn vriendin naar het tafereel. Hij vertelde al stotterend, op rustige toon, dat híj de oorzaak was geweest dat de auto's een ongeluk hadden gehad. "Zij stopte voor mij om me over te laten steken", zei hij, en wees naar één van de bestuurders. Hij was een oversteekplaats opgereden, stond in het midden te wachten, en was doorgereden na het handgebaar van de automobilist. "Dat had ze niet moeten doen hè" zei hij.

Op mijn vraag of hij schade had aan de scootmobiel, schudde hij blij zijn hoofd. Met zijn vriendin en hem was alles goed. "Moet ik nog wat doen'?" vroeg hij aan mij en keek naar de bestuurders van de auto's. Ik vertelde dat de bestuurders al bezig waren om de officiële zaken af te handelen maar dat ik dat wel wilde vragen.

"Dat kan ik ook zelf doen hoor!" zei hij vriendelijk en reed naar de bestuurders. Op zijn vraag reageerde beide bestuurders verrast en zeiden tegelijkertijd 'nee!'. Ze waren blij dat zij op elkaar waren gereden in plaats van op hem.

De man keek de bestuurders nog een keer aan en bedankte hen. Zij wenste hem vervolgens een fijne dag toe.

Vervolgens bedankt hij mij.

Waarvoor? Ik weet het niet. Ik was verbaasd en verrast om zijn openheid. Een simpele ziel met een hart van goud. Hij was open en begripvol en wilde zeker weten dat het goed ging met iedereen. 

Dat is nog eens een andere manier van schade afhandelen.