Voorliefde voor dozen (2)

Laatst ontving ik een mailbericht van H. Ze was voor Sinterklaas aan het grasduinen geweest op internet. Toen ik het mailtje opende, kwam ik deze afbeelding tegen met de begeleidende tekst: een luxe slaapbank van zacht pluche waar je kat heerlijk kan wegdromen.

Het grappige is dat onze katten geen enkele voorkeur hebben waar ze op liggen of zitten. Het ligmeubel mag een chique sofa zijn, die bekleed is met zijde of katoen, maar het mag ook een kartonnen doos zijn, waar de chinees de bakjes voor de Indonesische rijsttafel in heeft gestopt. Hoe groot of hoe klein de ligmeubels ook zijn, onze katten inspecteren alles! Ze snuffelen of er nog leuke speeltjes aan het meubel hangen, of in de doos zitten, zoals elastiekjes, tie wraps of een prop kranten. Menig keer zagen wij een doos voorbij schuifelen. In de meeste gevallen had Tup, met op zijn kop de doos, de benen genomen. Zie ook voorliefde voor dozen (1). 

Elke avond worden hun wollen mandjes onder handen (lees 'poten') genomen. De opstaande randen worden stevig naar beneden getrappeld, met de aanwezige voor- en achterpoten. Ze liggen namelijk vaak met zijn tweeën in een mandje. 

Babs
Als een kat in de tipi plaats neemt, is dat een hele onderneming, die enkele minuten in beslag neemt. Elke kat heeft zijn eigen manier om het kleine tentje te betreden. Boris loopt een paar, hele kleine, rondjes en gaat dan liggen om de komende uren niet meer te bewegen. Tup daarentegen wandelt achteruit, duwt zijn achterwerk tegen de wand, en legt zijn kop tussen zijn achterpoten. En Babs rent de tent in, draait zich om, en kijkt vervolgens vrolijk de woonkamer in. 

Babs en Joep
De kartonnen doos wordt vaak gedeeld door Tup en Babs. De achterlijven liggen als een ondefinieerbare kluwen vacht in de doos, waarbij het onmogelijk is om de achterpoten toe te wijzen aan de bijbehorende kat. 


Zo wisselen wij elke paar maanden van woninginrichting, tot groot verdriet van onze katten. Binnenkort is het weer zover. 

Misschien vinden ze bananendozen een goed idee?




Populaire posts van deze blog

Friemeltje, Kwakje en de jagende register-accountant

Afbeelding
Deze figuren kwamen tot leven in de voorstelling van Purper. Voor degene die hier niet mee bekend is: Purper is een cabaretgroep waarin o.a. Erik Brey, Alfred van de Heuvel en Frans Mulder gespeeld hebben. En déze drie heren hebben in 1996 de bovengenoemde sketch gespeeld.  Verkleed als kabouters speelde ze een hilarische scene waar ik vandaag weer even aan terugdacht: Kwakje stelt met een heel hoog stemmetje de meest vreemde vragen en verslikt zich in lastige woorden zoals 'macrobiotisch' en 'vegetarisch'. Nadat hij een minuut de meest vreemde kreten heeft gestameld zegt hij uiteindelijk 'hallo!' De jagende register-accountant is een stoere man die, door de vragen van Friemeltje en Kwakje, wat onzeker wordt. Hij loopt over het toneel en zorgt voor opschudding door eenden uit de lucht te schieten. Dit tot groot verdriet van Kwakje. Aldus een hele korte samenvatting van een 9-minuten durende sketch. En waarom ik hier nu aan denk? Heel eenvoudig. Si...
Meer lezen

De boe-vis

Afbeelding
Iedereen kent wel iemand, die van vissen houdt. 's Ochtends vroeg worden de broodtrommels en warme koffie in de auto gezet. De attributen om het vissen mogelijk te maken, zijn de avond ervoor al zorgvuldig in de achterbak gelegd, evenals de klapstoeltjes en regenjassen. Eenmaal aangekomen, gaan de mannen (ik ken eigenlijk geen vrouwen die vissen of hebben gevist) aan het meer of aan een grote vijver zitten, in de hoop iets te vangen. Urenlang kijken ze naar hun dobbertje. Soms worden ze gestoord door een groepje eenden. Die eenden doen dat niet voor niks, maar dát weten de vissers niet. Waarom dit zo is, komt voort uit een oude overlevering, die ik ooit heb opgetekend.    I In het bos was het een drukke bedoening. Vogels vlogen af en aan met takjes, mos en gras in hun snavels. Zwaluwen vlogen in de lucht en hapten naar de vliegjes. Verderop waren er drie honden met elkaar aan het spelen. Ik liep verder het bos in en zag een grote vijver. Omdat het erg warm was, lag er een ...
Meer lezen

Kwal!

Afbeelding
Ik ben benieuwd wat je dacht, toen je de titel van deze blog las? Dat het een verhaal zou zijn over zeer vervelende, zeurende, altijd mopperende mensen? Over mensen die het met iedereen eens zijn, ook wel slijmballen genoemd? Of dacht je aan de bewoners in de Noordzee?  Als ik aan kwallen denk, dan denk ik aan de vakanties, die ik met mijn ouders, broer en zus doorbracht in Zeeland. We kampeerden op een boerderij en hielpen mee met het oogsten van uien. Zus en ik fietsten regelmatig naar het nabijgelegen dorp om een softijsje te halen. En altijd hadden we wind tegen! We douchten onder een, door mijn vader zelf gemaakte, buitendouche, waar het water werd verwarmd door de zon en dan konden we, zonder gillen, het zoute zeewater van onze lijven spoelen. Ik denk ook aan lezen en spelen en aan turnen op het strand. We bouwden zandkastelen, waarvan we hoopten dat die bestand zouden zijn tegen de vloed. Om de golfslag te breken hadden we de muren verstevigd en grote grachten gegr...
Meer lezen