Modeshow (2)

Wauw, wat een mooi weer was het vandaag. Ik stond met verbazing naar een fantastische modeshow te kijken in onze tuin. Zo staan de narcissen al een tijdje met de zon te flirten, waardoor ze extra opvallen bij insecten. Menig hommel klimt de kelk in, op zoek naar zoete lekkernijen. Nadat de kelk is leeggedronken, zoemt de hommel enthousiast naar het volgende exemplaar. Ondertussen waaien de stelen van de narcissen met de wind mee. De hommels schijnen dit deinende effect wel prettig te vinden. De narcis blijft een 'grande dame', zelfs tijdens een lentebui. Als de regenbui voorbij is, pept ze zichzelf weer op, en heft ze haar kopje naar de zon: "hommels, jullie zijn weer welkom". 

Even verderop zie ik een grote struik in bloei staan; ietwat aarzelend, dat wel. Ze staat wat verscholen achter een groene forse struik, die nog niet met de modeshow kan meedoen. De struik drapeert haar takken met gele bloemetjes fijntjes langs de niet bloeiende struik. Daarmee valt ze toch weer op.


De takken van deze struik, ik ken de naam niet, torenen hoog boven de voorgenoemde gele struik uit. Hoewel de gele bloemetjes beter in het oog springen, valt ze met haar roze bloemen toch op. Ze is niet zo uitbundig, de bloemen zijn fijntjes en teer, en ze is zich maar al te bewust van haar frêle schoonheid. Verlegen waait ze met de wind mee. 's Ochtends zien de bloemetjes er heel bijzonder uit, als ze met dauw is bedekt en door de zon wordt verlicht. Een bloem die me in vele weersomstandigheden boeit.
Ik heb al enkele hommels gesignaleerd in deze struik. In de winter zie hij er wat armoedig uit. Op de aarde liggen altijd enkele verschrompelde appeltjes die, in de loop van het seizoen, door de mieren worden opgegeten. Aan de takken bevinden zich venijnig stekelige doorns. Fraai is de struik allerminst te noemen, de takken steken werkelijk alle kanten op. 

En juist in deze struik ligt één van onze katten graag. Ondanks de prikdoorns. Ondanks de taaie takken. Ondanks de petieterige blaadjes. Hij heeft deze struik een paar jaar geleden als clubgebouw bestempeld en hij blijft deze hondstrouw. Menig keer, als wij Tup kwijt zijn, zien we een harige poot tussen de takken liggen. Soms, als het buiten windstil is, zwaaien de takken voor mijn ogen langs. Het is alsof hij een nestje bouwt om lekker in te liggen. Doelbewust worden de takken, die in de weg liggen, aan de kant geschoven. Zo ook vandaag. Tup liep met zelfbewuste tred op de struik af en keek me vragend aan: "of ik van plan was om de struik te snoeien". Ik schudde mijn hoofd. Ik was bezig om de kleine elzen in wording, die in duizendtallen waren neergestreken in onze tuin, uit de grond te trekken. Met een zucht ging hij in de struik liggen en deed zijn ogen dicht. 

Na deze spontaan uitgevoerde modeshow van onze bloemen in de tuin, liep ik vrolijk terug naar de keuken. Onderweg kwam ik een kat tegen, die zich op de tuintafel lag te poetsen. Ze zei, dat ze niet kon wachten om de takken van alle struiken naar beneden te trekken, en de tijdelijke bezoekers (hommels én bijen), persoonlijk te begroeten en ze eens goed in de was te zetten.  



Ik heb maar niets terug gezegd. 



Populaire posts van deze blog

Friemeltje, Kwakje en de jagende register-accountant

Afbeelding
Deze figuren kwamen tot leven in de voorstelling van Purper. Voor degene die hier niet mee bekend is: Purper is een cabaretgroep waarin o.a. Erik Brey, Alfred van de Heuvel en Frans Mulder gespeeld hebben. En déze drie heren hebben in 1996 de bovengenoemde sketch gespeeld.  Verkleed als kabouters speelde ze een hilarische scene waar ik vandaag weer even aan terugdacht: Kwakje stelt met een heel hoog stemmetje de meest vreemde vragen en verslikt zich in lastige woorden zoals 'macrobiotisch' en 'vegetarisch'. Nadat hij een minuut de meest vreemde kreten heeft gestameld zegt hij uiteindelijk 'hallo!' De jagende register-accountant is een stoere man die, door de vragen van Friemeltje en Kwakje, wat onzeker wordt. Hij loopt over het toneel en zorgt voor opschudding door eenden uit de lucht te schieten. Dit tot groot verdriet van Kwakje. Aldus een hele korte samenvatting van een 9-minuten durende sketch. En waarom ik hier nu aan denk? Heel eenvoudig. Si...
Meer lezen

De boe-vis

Afbeelding
Iedereen kent wel iemand, die van vissen houdt. 's Ochtends vroeg worden de broodtrommels en warme koffie in de auto gezet. De attributen om het vissen mogelijk te maken, zijn de avond ervoor al zorgvuldig in de achterbak gelegd, evenals de klapstoeltjes en regenjassen. Eenmaal aangekomen, gaan de mannen (ik ken eigenlijk geen vrouwen die vissen of hebben gevist) aan het meer of aan een grote vijver zitten, in de hoop iets te vangen. Urenlang kijken ze naar hun dobbertje. Soms worden ze gestoord door een groepje eenden. Die eenden doen dat niet voor niks, maar dát weten de vissers niet. Waarom dit zo is, komt voort uit een oude overlevering, die ik ooit heb opgetekend.    I In het bos was het een drukke bedoening. Vogels vlogen af en aan met takjes, mos en gras in hun snavels. Zwaluwen vlogen in de lucht en hapten naar de vliegjes. Verderop waren er drie honden met elkaar aan het spelen. Ik liep verder het bos in en zag een grote vijver. Omdat het erg warm was, lag er een ...
Meer lezen

Kwal!

Afbeelding
Ik ben benieuwd wat je dacht, toen je de titel van deze blog las? Dat het een verhaal zou zijn over zeer vervelende, zeurende, altijd mopperende mensen? Over mensen die het met iedereen eens zijn, ook wel slijmballen genoemd? Of dacht je aan de bewoners in de Noordzee?  Als ik aan kwallen denk, dan denk ik aan de vakanties, die ik met mijn ouders, broer en zus doorbracht in Zeeland. We kampeerden op een boerderij en hielpen mee met het oogsten van uien. Zus en ik fietsten regelmatig naar het nabijgelegen dorp om een softijsje te halen. En altijd hadden we wind tegen! We douchten onder een, door mijn vader zelf gemaakte, buitendouche, waar het water werd verwarmd door de zon en dan konden we, zonder gillen, het zoute zeewater van onze lijven spoelen. Ik denk ook aan lezen en spelen en aan turnen op het strand. We bouwden zandkastelen, waarvan we hoopten dat die bestand zouden zijn tegen de vloed. Om de golfslag te breken hadden we de muren verstevigd en grote grachten gegr...
Meer lezen