Mijn mijmeringen

Een vriend zoek je uit. En de rest van zijn familie krijg je erbij.  Ik leerde mijn lange, grote vriend D. kennen in 2001 en we kregen een relatie in de lente van 2002.   Zijn broers en zussen, leerde ik één voor één kennen. Zo ook zijn zus Ankie. Haar kledingstijl? Vrouwelijk! Ze hield van roze en/of paarse kleding, al dan niet met ruches. Haar haar had ze het liefst opgestoken met clipjes en frutsels. Ze was verrukt over haar zwarte laarsjes, met roze binnenvoering en hoge hakken. En ze kon er nog op lopen ook! Ze droeg graag ringen, kettinkjes en armbanden. Een vrouwelijke vrouw.  We hebben samen veel koffie gedronken, in de woonkamer of in haar tuintje, en ik moest menig keer een bakkie koffie voor haar zetten met veel room en suiker. “En haal je ook iets voor jezelf?”, vroeg ze er dan bij. En dan lette ze erop dat ik wel voldoende koffie of cassis dronk.  Als ik ‘s avonds bij haar langs ging, dan belde D. me wel eens op: “waar of ik bleef?”. Da...

Op een zonnige, warme zondag kwam 'Lunar Corvedale Feline Fantasy', oftewel Dale, ons huis binnengewandeld. Hij had zijn komst telefonisch laten aankondigen, zodat wij, zijn persoonlijke blikopeners, wat praktische voorbereidingen konden treffen. Zie ook het verhaal bijzondere valentijn . Bij ons aangekomen, hupte hij elegant uit zijn reismand, keek om zich heen, en ging op onderzoek uit. Onze drie andere katten zaten op de trap toe te kijken, hoe Dale hún huis en hún spullen aan het besnuffelen was. Boris wist niet goed wat te doen. Na vijf minuten peinzen, liep hij kordaat op de nieuwkomer af. Dale was in het geheel niet onder de indruk van de grote grijze kater voor hem, en liep achteloos langs hem heen. Hij had zijn zinnen gezet op een groot rood kussen. Boris bekeek het tafereel met enige twijfel. "Wat nu te doen?", zag je hem denken. De tweede keer dat Dale langs hem liep, gaf Boris hem drie petsen op de kop. En daarmee had Boris de verhoudingen aangegeven: ...

Dit verhaal is door D. geschreven.  Dit verhaal begint op het Ile de Ré, een eiland voor de kust van Frankrijk, waar ik samen met Renée in 2006 op vakantie was. Tijdens zo’n vakantie heb je het over van alles en nog wat. En toen kwam dus ook het onderwerp huisdieren aan de orde. Op dat moment waren wij echte hondenliefhebbers. Maar ja, allebei werkten wij fulltime en dan kan je dus niet echt genoeg aandacht aan je hond schenken. Wat dan? Dan kom je al gauw uit bij katten. Maar dan wel stevige katten, waar je ook een beetje mee kan stoeien en ravotten (vond ik). Josephine Heel toevallig had Renée twee collega’s, die een Maine Coon als kat hadden. Na de eerste kennismaking, waren we meteen verkocht. De kater, die we als eerste bezochten, was weliswaar zeer indrukwekkend, maar tegelijkertijd een grote lieverd. Van haar andere collega kregen we het adres van de cattery, waar zij haar poes vandaan had. En laat die nu toevallig twee kittens hebben. Dat werd dus op bezoek b...

D. en ik wonen in een klein, leuk en prettig wijkje, dichtbij de binnenstad van de stad. De woningen die er staan, zijn hoogbejaard en hebben inmiddels de leeftijd van 90 jaar bereikt. Maar dat is haar bewoners niet aan te zien, op een enkeling na. De jongste inwoner van de wijk is zo'n 8 maanden oud, de oudste is 90 jaar.  De oudere bewoners kunnen mooie verhalen vertellen over 'hoe het vroeger was', zo heb ik gemerkt als ik met ze sprak. De jongere bewoners maken zich druk over de geparkeerde auto's op straat, aangezien deze hun het zicht belemmeren, tijdens het voetballen op straat. Er worden regelmatig activiteiten georganiseerd, zoals de viering van St. Maarten, de nieuwjaarsborrel, paaseieren zoeken, een voetbalwedstrijd tegen de nabij gelegen wijk én burendag. Ik had nooit stil gestaan bij het fenomeen BURENDAG. Tot afgelopen weekend.  Met zo'n 35 buurtgenoten stond ik, op een zonnige, zaterdagmiddag in de lobby van het nabijgelegen verpleeghuis. De inw...

Samen met een vriendin liep ik door een Twents dorpje. Ze was onlangs verhuisd, en ik wilde natuurlijk graag met eigen ogen zien, waar ze, samen met haar vriend, nu woonde. Pratend wandelden we door de straten. Druk was het er niet. De auto's, fietsers en wandelaars kon je op de vingers van één hand tellen. En ja, dan heb je tijd om huizen te bekijken, tuinen te bewonderen en een teddybeer op een dak te zien zitten. Vooral die laatste constatering bevreemdde mij nogal.  Ik keek nog eens. Daar zat inderdaad een grote, bruine teddybeer, met een blauwe sjaal om zijn nek, in de dakgoot een potje naar buiten te kijken. En gelijk begonnen de radartjes in mijn hersenen te draaien, om een antwoord te vinden op die ene prangende vraag: waarom ligt die beer daar in de dakgoot? Talloze ideeën flitsten door mijn hoofd. Heeft een 5-jarig jongetje verstoppertje gespeeld met al zijn knuffels, en is hij zijn beer vergeten op te sporen? Misschien zat dat jongetje wel samen met zijn teddybeer, ...

En daar zat ik dan, met mijn hoofd in de wasbak, terwijl mijn haren vakkundig werden gewassen door de kapster. Naast mij zat een vriendelijke, oude dame, van een jaar of 80, te wachten op haar kapper. Zelfs zonder bril, kon ik zien dat ze pretoogjes had en met belangstelling naar de aanwezige kappersgasten keek.  Nu kun je de gesprekken bij de kapper indelen in twee categorieën: over feesten, huwelijken, gezellige bijeenkomsten, gesprekken met (klein)kinderen en andere avonturen of je luistert naar klachten die gaan over het slechte weer, belabberde gezondheid, irritante omgeving, lawaaierige buren, onverschillige echtgenoten en andere, zeer vervelende mensen. Mijn buurvrouw behoorde overduidelijk tot de eerste categorie. Inmiddels zat ik weer rechtop, met een handdoek om het hoofd gewikkeld, te wachten op de volgende handeling, en luisterde ik naar het gesprek, dat zij voerde met háár kapper: "Ik ben met mijn kleinzoon naar Den Haag geweest. Hij is op zo'n leeftijd  geko...

Wat krijg je als je een pas geopereerde kat uit zijn mandje laat springen? Het antwoord is: 'Paniek in de tent!' . En nee, dit is geen quizvraag uit Triviant of tentamentoets bij de praktijkopleiding van dierenartsassistenten. Nee, dit antwoord hebben D. en ik afgelopen dagen proefondervindelijk vastgesteld.  Ik denk dat het handig is dat ik je iets meer vertel, want ik ben nu wel erg met de deur in huis gevallen. Zoals je uit de andere verhalen hebt gelezen, hebben wij drie harige, eigenwijze, lieftallige en schattige katten. De onderlinge verstandhouding is goed te noemen. Boris (8 jaar) is de oudste kater en hij regeert zijn huishouden, waar wij overigens ook onderdeel van uitmaken, met zachte, doch vaste hand. Als er iets gebeurt, dan kijken de andere katten naar Boris. Zware onweersklappen en lichtflitsen vindt hij maar niets, dan gaat hij onder de eettafel zitten en moppert iets van: "mag een kat nu nooit eens rustig van zijn oude dag genieten? Wat een lawaai zeg!...

Dat Valentijnsdag 2014 een bijzondere dag zou worden, dat wist ik toen nog niet. Nu wel. Valentijnsdag viel op een vrijdag; een doodgewone vrijdag. Niet echt koud, ook niet warm, maar gewoon er tussen in. Het waaide behoorlijk en het KNMI besloot om voor deze winterdag code geel af te geven; niet echt in lijn met de rode kaarten die in grote getale waren verstuurd naar geliefden.  Die avond zag ik op Facebook een nieuwsbericht verschijnen. De cattery, waar wij twee katten van hebben gekregen, maakte melding dat er een valentijnsnest was geboren: 'Feline Fantasy Moonlight en Roses'. Ik zag zeven schattige kleine kittens met ienie mienie poten, oren, staarten en snorharen. Ik bekeek de foto's aandachtig, vertelde het mooie nieuws aan D. en de vrijdagavond ging voorbij.  De weken daarna zag ik de fotorapportages met gemengde gevoelens voorbij komen. Vertederd keek ik naar het opgroeiende pluizige zevental. Eind maart hadden we een weekje vrij. Tijd om in het bos te wan...

Op vakantie hebben we altijd dieren om ons heen. En dan bedoel ik niét onze eigen harige, goedzakkige en parmantige katten. Zij laten zich dan vertroetelen in een heus kattenpension, alwaar zij de ganse dag in het zonnetje op een comfortabele stoel liggen te slapen of hoog in een klimpaal hun territorium bewaken. Nee, over deze dieren heb ik het niet. Ik heb het over wespen, bijen, paarden, torretjes, cavia's, konijnen, spinnen, honden, kippen, salamanders en eenden. Ons met dakpannen beklede Franse vakantiehuis was een prettig toevluchtsoord voor gestrande wespen. Zittend in de tuin, in de warme zomerzon, zag ik de wespen één voor één onder een dakpan vliegen. Maar voordat ze het walhalla der wespennesten in mochten, werden ze aan een grondige inspectie onderworpen. Een grote, stoere wesp, die dienst had als poortwachter, onderwierp elke naar binnenvliegende soortgenoot, aan een uitgebreide inspectie. Met zijn kleine voelsprietjes betastte hij zijn gasten minutieus. Als het g...

In het verhaal de jacht is begonnen , heb ik je voorgesteld aan een koolmees. V oor degene die hem niet kennen: in de afgelopen week hield Kobus een boze preek over het, in zijn ogen, foute gedrag van onze katten. Niet dat onze katten zich daar iets van aan hebben getrokken, maar toch. Kobus had zijn punt gemaakt en sindsdien vliegt hij af en aan in onze tuin.   Terwijl ik vrijdagmiddag met buurvrouw A. in de tuin zat, zag ik Kobus in een struik in de tuin zitten, terwijl hij moeiteloos van de ene tak naar de andere tak hipte. Na enkele omzwervingen, vloog hij in één van de nestkastjes, die wij aan de wand hebben bevestigd. Met enige verbazing, staarde ik naar de vliegende capriolen van onze nieuwe, tijdelijke tuingenoot, en bedacht me dat het nog een heel gedoe is om zo'n kastje in te vliegen, en vervolgens op het nestje te zitten. Hoe zou hij dat doen? Kobus zal met een gewone snelheid naar het nestkastje vliegen. Op het moment dat zijn snaveltje zich in de nestkast-open...