Mijnheer en mevrouw Eend
Ik was afgelopen zaterdag getuige van een trouwerij, of wat voor een ritueel er ook wordt uitgevoerd als een stel samen het leven in loopt, of in dit geval, waggelt. Ik kan me zo voorstellen dat de bovenstaande uitspraak enigszins vreemd op je overkomt, als je de voorgeschiedenis niet kent. Ik doe een poging om het uit te leggen.
Ik bracht een bezoek aan de buitenplaats 'de Heiligenberg'. De heuvel die daar ligt, aan het oog onttrokken voor buitenstaanders, is ontstaan tijdens de laatste ijstijd, zo'n kleine 21.000 jaar geleden. De grond werd toen flink opgestuwd in de vorm van een 'berg'. Dat de berg heilig is, kwam door ene bisschop Ansfield van Utrecht, die het nodig vond, zo rond het jaar 1000, er een retraite-oord te stichten. Blijkbaar toen ook al nodig. Na 50 jaar besloot men echter, om de monniken over te brengen naar Utrecht en de Heiligenberg kreeg een andere bestemming. Kortom, een bijzondere plek die veel gebeurtenissen heeft gekend.
.jpg)
In de buitenplaats van de Heiligenberg ligt, tegenwoordig, een atelier en een vruchtentuin, en daar was ik die bewuste zaterdag naar toe gefietst om een lezing bij te wonen. Onderweg kwam ik meerdere broedende zwanen tegen, die hun nesten een paar meter vanaf het fietspad hadden gemaakt. Trots keek één zwaan naar haar nest waar een groot gevlekt ei in lag. "Nog even de poten strekken, en dan kan ik er weer een tijdje broeden", zag ik haar denken.
De natuur was klaar voor de Open Dag; de fruitbomen stonden volop in de bloesem, maar ook de bomen verderop stonden trots hun lentegroene blaadjes tentoon te spreiden. De lezing vond plaats in het atelier en in de kas, waar het, met het zonnetje, prima toeven was. Tijdens de pauze wandelde ik de tuin in en zag kunstig gevormde bogen, die bedekt waren met takken. Vergeleken met de fruitbomen, zagen deze takken er sierlijk uit. Het deed me denken aan bogen die gebruikt worden tijdens trouwerijen, versierd met vrolijk gekleurd crêpepapier. Maar in dit geval waren ze groen gekleurd.
Even verderop liepen mijnheer en mevrouw Eend. Ze waren onder de met groene takken versierde boog doorgelopen en op weg naar .... het konden zoveel bestemmingen zijn. De omgeving was groen ingericht met veel struikgewas, vijvertjes en een beek. Kwakend verkenden ze het terrein. Soms liepen ze vlak naast elkaar, dan weer liepen ze uit elkaar en keken zij om zich heen.
Opeens besloten ze om linksaf te slaan. Samen waggelden ze hun gezamenlijke toekomst tegemoet. Ik kon ze nog even horen kwaken en verloor ze toen uit het oog. Ik bedacht me opeens, dat ik getuige moest zijn geweest van het huwelijk tussen mijnheer en mevrouw Eend. De ceremonie was in alle eenvoud verlopen, zonder getuigen, rijst, huwelijkscadeaus, gedichten of liedjes.
Zij vervolgden hun weg en ik het mijne. Een paar uur later hoorde ik eenden door de lucht vliegen en ik keek omhoog. Zouden dat mijnheer en mevrouw Eend zijn geweest op huwelijksreis?
Ik bracht een bezoek aan de buitenplaats 'de Heiligenberg'. De heuvel die daar ligt, aan het oog onttrokken voor buitenstaanders, is ontstaan tijdens de laatste ijstijd, zo'n kleine 21.000 jaar geleden. De grond werd toen flink opgestuwd in de vorm van een 'berg'. Dat de berg heilig is, kwam door ene bisschop Ansfield van Utrecht, die het nodig vond, zo rond het jaar 1000, er een retraite-oord te stichten. Blijkbaar toen ook al nodig. Na 50 jaar besloot men echter, om de monniken over te brengen naar Utrecht en de Heiligenberg kreeg een andere bestemming. Kortom, een bijzondere plek die veel gebeurtenissen heeft gekend.
In de buitenplaats van de Heiligenberg ligt, tegenwoordig, een atelier en een vruchtentuin, en daar was ik die bewuste zaterdag naar toe gefietst om een lezing bij te wonen. Onderweg kwam ik meerdere broedende zwanen tegen, die hun nesten een paar meter vanaf het fietspad hadden gemaakt. Trots keek één zwaan naar haar nest waar een groot gevlekt ei in lag. "Nog even de poten strekken, en dan kan ik er weer een tijdje broeden", zag ik haar denken.
De natuur was klaar voor de Open Dag; de fruitbomen stonden volop in de bloesem, maar ook de bomen verderop stonden trots hun lentegroene blaadjes tentoon te spreiden. De lezing vond plaats in het atelier en in de kas, waar het, met het zonnetje, prima toeven was. Tijdens de pauze wandelde ik de tuin in en zag kunstig gevormde bogen, die bedekt waren met takken. Vergeleken met de fruitbomen, zagen deze takken er sierlijk uit. Het deed me denken aan bogen die gebruikt worden tijdens trouwerijen, versierd met vrolijk gekleurd crêpepapier. Maar in dit geval waren ze groen gekleurd.
Even verderop liepen mijnheer en mevrouw Eend. Ze waren onder de met groene takken versierde boog doorgelopen en op weg naar .... het konden zoveel bestemmingen zijn. De omgeving was groen ingericht met veel struikgewas, vijvertjes en een beek. Kwakend verkenden ze het terrein. Soms liepen ze vlak naast elkaar, dan weer liepen ze uit elkaar en keken zij om zich heen.
Zij vervolgden hun weg en ik het mijne. Een paar uur later hoorde ik eenden door de lucht vliegen en ik keek omhoog. Zouden dat mijnheer en mevrouw Eend zijn geweest op huwelijksreis?
