Logeerpartij (I)

Afgelopen vrijdag was het zover: mijn neefjes kwamen logeren. Zal ik ze eerst aan je voorstellen? In mijn blog noem ik ze Japie (6 jaar) en Bas (4 jaar).
Japie heeft hier wel vaker gelogeerd en weet de weg in ons huis prima te vinden. Toen zijn broertje had gevraagd of hij hier kon logeren, had hij zichzelf ook uitgenodigd: dan kon hij mooi aan Bas vertellen, waar alle spullen stonden, en hoe hij met de katten moest omgaan. 

En wat doe je als je bij je oom en tante op bezoek gaat? 

Op nummer 1 staat met stip: 'knuffelen met de katten'. Onze jongste kat was beider favoriet. De neefjes raakten niet uitgepraat, hoe lief en prachtig en groot en schattig en zacht en leuk en grappig de kat was. De kat in kwestie (Dale) vond al die aandacht wel gezellig. Met kleine miauw-geluiden liep hij door de kamer heen, en liet zich al die aandacht welgevallen. Alle harige lichaamsdelen werden uitgebreid geaaid en besnuffeld: kop, rug, staart (wat lang!) en borst. Het viel mij nog mee dat de vacht van Dale, na afloop van het geknuffel, nog wit was. Maar dat kwam waarschijnlijk omdat hij zich, na elke knuffelpartij, uitgebreid waste.

Op nummer 2 staat 'de dierentuin'. Op één of andere manier ben ik onlosmakelijk verbonden met olifanten, giraffes, speeltuinen, draaimolens en apen. In de voorjaarsvakantie had het dierenpark het thema 'poep & zoo' geïntroduceerd. En aangezien kinderen poep erg leuk en interessant vinden, was dit thema een schot in de roos. Overal langs de route stonden toiletpotten met inhoud. Bij het olifantenverblijf waren de uitwerpselen van, inderdaad, de olifant in een toiletpot gedeponeerd. Japie deed de deksel open en vroeg zich af of deze poep echt was. Gelukkig was ik nog net op tijd om Bas te weerhouden, om de bruine inhoud met zijn handen te onderzoeken. Toen ook nog één van de olifanten zijn rug naar ons toekeerde, en uitgebreid begon te poepen, stond Bas mij met grote, glinsterende ogen aan te kijken: wauw! Het thema was in goede handen bij ons, figuurlijk gesproken.

Op nummer 3 staat 'smurfendekbed'. Om te voorkomen dat mijn kleine logees onder saaie dekbedden moeten slapen, heb ik ooit een stoer jongens smurfendekbed  en een roze meisjes vlinderdekbed gekocht.  Maar ja, wat moet je doen als je twee jongens te logeren hebt? Japie had het smurfendekbed al gereserveerd, hij was al op de hoogte van de mogelijkheden, maar Bas had hier nog niet bij stil gestaan. Toen heb ik het houthakkersdekbed geïntroduceerd en verteld dat de broer van D. ook onder het dekbed had geslapen: Jan, de houthakker. Bas keek blij en knikte. En daarmee was de kous af. 

Op nummer 4 staat 'lang douchen'. Wij hebben thuis een badkamer, maar geen bad. En aangezien de neefjes thuis gewend zijn om te badderen, stond Bas enigszins teleurgesteld naar de douche te kijken en hij concludeerde droevig dat er geen speelgoed voorhanden was om mee te spelen. Peinzend liep ik naar de keuken, bekeek mijn voorraadkast en pakte plastic bordjes en kopjes, en liep met mijn handen vol richting de badkamer. Bas knikte goedkeurend "ja" en ging met het vreemde speelgoed onder de waterstraal staan. Daarna was Japie aan de beurt. Hij wist al wat hij ging doen: sop maken van zeep. Na afloop was onze douchebak brandschoon. Handig neefje.

Op nummer 5 staat 'van bed wisselen'. Tijdens en na het douchen kreeg Japie het benauwd. Hij begon te hoesten, te proesten en te piepen. D. en ik keken elkaar aan: "dat klinkt niet goed, zou hij allergisch zijn voor de katten?". En ja hoor, na enige tijd werd het gegorgel in zijn borstkas hoorbaarder. Na een telefoontje met mijn broer en schoonzus besloten wij dat Japie beter in zijn eigen bed kon slapen. Gehuld in een dikke trui, jas, pyjama en sloffen, liep Japie naar buiten, achter D. aan. De koude lucht voelde lekker aan en thuis aangekomen ging het al stukken beter. Maar wat baalde hij: nu kon hij niet wakker worden naast zijn knuffelbeer Dale. Tegelijkertijd stonden er tranen in de ogen van Bas. Niet omdat hij last had van een allergie, maar omdat zijn broer opeens weg was. Hij wist het even niet meer. Met trillende onderlip zat hij te bedenken, wat hij nu moest doen: blijven logeren of weer terug naar huis. Toen de tranen gedroogd waren besloot hij, heel stoer, om in zijn eentje in het grote logeerbed te liggen, en hij sliep binnen een minuut. 's Ochtends om 7 uur zat hij rechtop in zijn bed: hij was gewekt door Tup en was klaar voor de dag. Hij begroette alle katten en ging met de treinbaan spelen. Zo eenvoudig kan het leven zijn.