Regen, middagdutjes en voorjaarsschoonmaak

Het is zondag 29 maart 2015 en in de afgelopen uren heeft het alleen maar geregend. Miljoenen waterdruppels zijn uit de grijze lucht gevallen: in onze tuin, op de bestrating en tuinmeubels, bovenop struiken, planten, narcissen en hyacinten. Daar aangekomen, rollen de waterdruppels alle kanten op en zorgen ervoor, dat onze tuin eruit ziet als een zwembad. 

Onze katten zijn vandaag meerdere malen naar buiten gelopen. Zittend onder het afdakje, zag ik ze naar de natte buitenboel kijken. Nadat ze een frisse neus hadden gehaald, onder een struik, een afdakje of een, voor mij, onbekende droge schuilplaats, kwamen ze één voor één naar binnengelopen, met de mededeling "dat ze genoeg hadden van die natte zooi buiten". Mijn uitleg, dat er in het voorjaar ook veel regen moet vallen, zodat hun favoriete struiken goed kunnen groeien, was tegen dovemansoren gezegd. Ze begrepen het niet en ze wilden het niet begrijpen ook. Beledigd sprong Tup op de eettafel en keek uit over zijn domein. Treurig keek hij naar buiten en toen hij in de gaten had dat het buiten voorlopig een natte boel bleef, sprong hij op een eetkamerstoel. Hij spreiddde zijn grote lijf comfortabel over twee stoelen, deponeerde zijn staart over de derde stoel en deed zijn ogen dicht. Tijd voor een middagdutje. 

Babs drentelde naar boven, bekeek de slaapkamers, onderzocht de zolder op onvolkomenheden, om daarna in één van de vele mandjes te gaan liggen. Ook zij nam het werkwoord 'dutten' erg serieus. En terwijl ik deze blog schrijf, doet zij dit nog steeds.

Ondertussen had Boris behoefte aan rust, zelfs nadat hij bij D. op schoot had gelegen. Hij liep de grote mand in, rolde zich op en deed zijn ogen dicht. De rust duurde niet lang. Dale was van mijn schoot gesprongen en zag zijn grote voorbeeld & mentor in de mand liggen. Hij bedacht zich geen moment en wandelde naar de mand, snuffelde aan de oren van Boris, en stapte, pootje voor pootje, in de mand, rolde zich op en sloot zijn ogen. Na een minuut of vijf deed Boris zijn ogen open en keek naar de slapende 1-jarige kater, die met de dag groter, brutaler en imposanter werd. Ik zag hem denken: "tijd voor de voorjaarsschoonmaak!" en hij voegde de daad bij het woord. De nek en kop van Dale werd grondig gepoetst. De vacht, die al grondig 'onder handen was genomen', stond pontificaal overeind en was nog nat van de recente wasbeurt. Na verloop van tijd draaide Dale zich om en strekte zijn grote voorpoten uit. Alsof hij de kattenwoorden "en wil je dan ook mijn oksels nog even meenemen, want daar zitten een paar klitten in" uitsprak. En ook aan dit verzoek voldeed Boris. Na de wasbeurt, die zeker 10 minuten in beslag had genomen, besloot Boris dat het genoeg was. Hij poetste zijn eigen pootjes nog even, want hij is zorgvuldig met dit soort activiteiten, en schoof met zijn rug tegen de opstaande rand van de mand aan. En Dale? Die bleef gelukzalig liggen. 

Ik denk dat hij nu droomt van de warme zon, tjilpende vogeltjes, lieftallige muisjes en kikkers in alle soorten en maten. 

Dat valt tegen als hij straks wakker wordt!

De foto met regendruppels is afkomstig van Madeleine's foto weblog