Zonsverduistering, boekenwinkels en koffie drinken

Deze week vieren wij vakantie in eigen land en logeren we in een leuk, comfortabel, sfeervol en gezellig vakantiehuis. Zelfs onze katten voelen er zich prettig. En aangezien een goed verstaander maar een half woord nodig heeft: we verblijven in ons eigen huis. 

Op onze eerste vakantiedag rijden D. en ik naar Bredevoort. Het is dan vrijdag 20 maart en we maken de zonsverduistering mee, vanachter het autoglas. Al wat we zien, is een donkere mist en we merken dat de temperatuurmeter zakt  naarmate we verder naar het oosten rijden. Op de plaats van de bestemming aangekomen, zien we dat het 1 graad Celcius is. Een echte winterdag. 

Opgewekt lopen D. en ik door de boekenstad op zoek naar alle boekwinkeltjes en antiquariaten, die Bredevoort rijk is. Gretig lopen we een winkel binnen (de kachel staat aan) en we kijken elkaar aan: "wauw, wat een grote verzameling boeken hebben ze hier!". Overal waar we kijken, staan hoge boekenkasten vol met boeken. Voorzien van een glimlach en bewapend met een lijst van boeken, die al in onze boekenkast staan, lopen we van kast naar kast, onderwijl de lijst raadplegend. Zelf ben ik op zoek naar ontbrekende boeken van Simon Carmiggelt en Olaf J. de Landell. De eerste schrijver kon het dagelijkse leven in Amsterdam, want daar woonde hij met zijn vrouw en gezin, prachtig aan het papier toevertrouwen. Op eenvoudige manier beschreef hij alle conversaties, gesprekken en scheldpartijen die hij aanhoorde en meemaakte. Als ik zijn verhalen lees, zie ik als het ware voor me, wat er dan gebeurt. Ik geniet er nog steeds van, ook al zijn die verhalen 'al' 40 jaar oud. De tweede schrijver is van een ander kaliber. Hij had een enorme fantasie en beschreef de gebeurtenissen in zijn boeken uitvoerig. De hoofd- en bijpersonen in zijn boeken kon hij zo waarheidsgetrouw omschrijven, dat het was alsof je ze aan het einde van het boek kende. Het waren je irritante, lieve of vreselijke familieleden of vrienden geworden. Knap! 

Na een half uur speuren en bladeren hadden we de eerste buit binnen, en liepen we naar de auto om de boeken veilig op te bergen in de kofferbak. Opgetogen wandelden we naar het volgende boekenwinkeltje en boekenkraam (er zijn veel boekenkramen in de buitenlucht). Ook daar lagen de boeken op ons te wachten, en het enige dat wij hoefden te doen, was het geld in de daarvoor bestemde brievenbus te doen. De Bredevoorders zijn mensen die nog uitgaan van het beste in de mens. 

Na een tijdje begonnen onze benen op die van een sneeuwpop te lijken, althans qua temperatuur. Toen ook het praten steeds lastiger werd, onze lippen hadden de buitentemperatuur aangenomen, besloten we dat het hoog tijd werd om koffie te drinken. Gelukkig kent Bredevoort goede restaurants en cafés op loopafstand. Vijf minuten later, want ook de volgende serie boeken moest in de kofferbak worden gedeponeerd, zaten we in restaurant Bertram. De koffie was overheerlijk én warm, en na een blik op de lunchkaart besloten D. en ik om ook onze magen te trakteren op vast voedsel. Nu, ik kan je zeggen dat we daar zalig hebben gegeten van een home-made schnitzel, salade en gekruide aardappels. Een uur later liepen we blozend van de warmte het restaurant uit op zoek naar het volgende boekenzaakje. Ja, ik weet het. Het klinkt alsof we verslaafd zijn aan boeken; en dat klopt ook wel.

En nu, vier dagen later, zijn onze boekenkasten aangevuld met 14 boeken, in alle soorten en maten. De boekenlijst is inmiddels geactualiseerd en de eerste boeken liggen op tafel, klaar om gelezen te worden. Ik denk dat ik ga beginnen met het boek 'het klooster van de lichtgroene paters'. Ben benieuwd hoeveel familieleden en kennissen ik aan het einde van deze vakantie bij heb gekregen.