Tapdansen op het dak

Ons Maine Coon Kwartet was vanochtend vroeg wakker. Wat wil je ook als de zon rond 05.33 uur 's ochtends om het hoekje komt kijken om te aanschouwen of de wereld al wakker is. Dus stond ik om kwart voor zeven de bakjes van onze hongerige katten te vullen en ze aten de brokjes alsof ze in weken niet hadden gegeten. Het enige geluid dat ik hoorde, was een soppig gesmak, het gekraak van brokjes, die tussen de vlijmscherpe kiezen werden vermaald tot moes en het gelebber van water uit de drinkbakken. Nadat alle etensbakjes leeg waren, wandelden de katten de tuin in. Boris en Tup renden naar het kattengras; groene grassprietjes schijnen een heerlijk dessert te zijn op de vroege ochtend. Babs en Dale liepen naar de paars bloeiende lavendelstruiken en besloten te gaan uitbuiken. Een minuut of vijf was het heerlijk stil en het enige, dat hoorbaar was, was het zachte getjilp van jonge vogeltjes in hun nest in de klimopstruiken. Een luid tikkend geluid verbrak de stilte. Ergens boven mijn hoofd klonk een ritmisch getik. Alle katten stonden met open mond (oké, bij katten spreek je over een bek, maar open mond klinkt leuker) naar boven te kijken. Ik keek op en zag dat er twee jonge duiven in de dakgoot heen en weer trippelden. Het leek erop alsof ze een voorstelling gaven. Ze knikten naar de katten, die nog steeds ademloos aan het kijken waren en tikten met hun nagels op het lood in de goot. Duiven die tapdansen op het dak, dat had Dale nog nooit meegemaakt. Hij rolde om van verbazing. Tup stond ietwat besluiteloos in de tuin. Het leek alsof hij twijfelde: óf kijken naar de duivenact (terwijl hij wist dat hij er nooit en te nimmer bij kon komen) óf D. laten weten dat hij uit zijn bed moest komen. Hij koos voor het laatste. 

Aan het gestommel te horen, was het Tup gelukt om D. te attenderen dat hij op moest staan aangezien het een zonnige en warme dag ging worden. Hoe hij dit aan D. had verteld, is mij nog steeds een raadsel, maar twee minuten later was Tup beneden met D. in zijn kielzog. En nu zitten wij om half 9 te genieten van een zondagochtend-ontbijt in de tuin. We kijken naar de dance-act van de twee duifjes, die steeds enthousiaster aan het tapdansen zijn en dit alles wordt vergezeld door een prettig warm zonnetje. Het enige dat ik kan concluderen is dat de zondag goed is begonnen. Apart, maar wel fijn.