Mijn mijmeringen

Vanochtend stond ik enigszins gehandicapt op. Mijn voet was pijnlijk verkrampt en de kuit deed stekend pijn. Strompelend liep ik, voetje voor voetje, naar de badkamer om vervolgens langzaam de trap af te dalen naar de woonkamer en bedacht mij dat traplopen niet fijn was. De wandelschoenen waar ik de hele week op gelopen heb, deden de kramp in mijn voet verergeren; dan maar badslippers. Gelukkig heeft D. ervaring met blessures. Uit de sport-rol-tape-lade pakte hij een rol tape en plakte vakkundig mijn voet en kuit in. En ik moet zeggen, het lopen werd iets minder pijnlijk.  Dus nu zit ik op de bank, rustig aan te doen. Mijn been rust op een kussen en ik kijk naar buiten over het grasveld met 2 oude kastanjebomen  die nog akelig kaal zijn. De lucht is donker, de zon schijnt soms, en af en toe dwarrelt een verdwaalde sneeuwvlok naar beneden.  Ik kijk nog een keer naar de kastanjeboom en merk dat deze als twee druppels water op de Sprookjesboom lijkt. Mijn foto van de Sprookjesboom

D. en ik hebben te maken met diva-gedrag. En daar wilde ik in deze blog verder over uitwijden.  Het diva-gedrag is niet afkomstig van onze buurvrouw, postbode of buurmeisje (want die hebben we niet). Ook niet van beroemdheden die je wellicht wel eens op het filmdoek of televisie hebt gezien, zoals May West, Paris Hilton, Estelle Cruijf,  Grace Jones, Madonna, Inge de Bruin, Victoria Beckham, Marilyn Monroe en zo kan ik nog wel even doorgaan. De voornoemde vrouwen zijn kortweg bekend als actrice/zangeres/rijkeluisdochter/vrouw van/ zwemster. Voor zover ze nog in leven zijn, zijn ze altijd op en top gekleed. De gelnagels zijn prachtig gelakt, het haar is volgens de laatste kleurmode geverfd en gekapt door een (trendy) kapper. Men besteed veel aandacht aan de kleding: stijlvol, soms ietwat ordinair, altijd trendy en verzorgd. Een diva kan hartelijk lachen als de camera op haar gericht is, de witte tanden blinken in het zon, en ze heeft haar rondingen zorgvuldig geëtaleerd. Ook aan de

De wind blaast nog steeds enthousiast de koude lucht vanuit het noordoosten over het land, waardoor de gevoelstemperatuur tot verder onder het vriespunt ligt. Iedereen is nog steeds winters warm aangekleed, maar kijkt ondertussen reikhalzend uit naar de lente, die toch ooit moet komen. Kledingwinkels promoten de lente in volle glorie. Ze laten de laatste mode zien met luchtige shirts, rokjes, jurkjes en linnen broeken. Schoenenwinkels hebben de etalages vol staan met pastelkleurige instappers en sandaaltjes. En het tuincentrum heeft de schappen vol staan met tuinmeubels en - kussen: voor ieder wat wils.  Ook vogels hebben lentekriebels. Ze vliegen af en aan met takjes, stukjes mos en andere vulstoffen om hun nestjes in te richten. In de klimop die weelderig over onze schutting woekert, zijn vogels druk in de weer.  Onze katten, die over een uitstekend reukorgaan beschikken, hebben deze activiteiten al lang in de smiezen. Ze brengen elke dag een bezoekje aan de nestelende merels.

Het weer is een perfect onderwerp om over te schrijven, zo heb ik gemerkt. Zie ook Het weer in Nederland . Het is óf te koud of te warm, óf te veel regen of te weinig regen óf te veel wind of juist te weinig, en zo kan ik nog drie regels volschrijven.  Terwijl ik deze tekst schrijf, op zaterdag 23 maart 2013, is het koud buiten. Koning Winter heeft het uitstekend naar zijn zin. De temperatuur ligt rond het vriespunt en de wind giert vanuit het oosten met windsnelheden tussen 5 en 7 beaufort over Nederland. Fietsers hebben zich dik ingepakt met muts, wanten, das(sen) waardoor je geen gezicht kunt herkennen. Wandelaars lopen vastberaden tegen de wind in en houden hun adem in. Af en toe staat men stil. Een tube handcrème en  lippenbalsem wordt doorgegeven, om er voor te zorgen dat de huid er acceptabel blijft uitzien. In de woonkamer brandt de kachel en is het lekker warm. Onze katten liggen te rollebollen op de grond terwijl de zonnestralen hun vacht behaaglijk opwarmt. Door de droge

Ik rijd al weer een tijdje stuurbaar rond. Na de inbraak in mijn auto, zie mijn blog Stuurloos , heb ik veel reacties gekregen van vrienden, familie, collega's en wildvreemden. Het feit dat je elk moment van de dag zonder stuur kan komen te zitten, houdt mensen wel bezig. Ik noem wat voorbeelden. Ik liep met een tas vol spullen mijn kantoor binnen. Collega's wierpen een blik in de tas, keken mij vragend aan en vroegen: "Heb je je stuur bij je?" Een bewoner uit de straat vroeg, terwijl ik mijn auto afsloot: "En ..... heb je het stuurslot al geïnstalleerd?" Weer een ander opperde de volgende suggestie: "Laten we 's nachts patrouilleren, op zoek naar dieven met sturen in de hand".  Ik kreeg ook tips. Een vriend vertelde glimlachend: "Vraag de fabrikant om een opvouwbaar stuur". Maar deze tip, zorgde vervolgens voor een ander probleem: waar komt dan de airbag? Een rancuneuze tip kreeg ik van een wildvreemde: "Voorzie het stuur+airb

Het weer houdt elke Nederlander in zijn greep! Koning Winter heeft de touwtjes nog stevig in handen. Afgelopen dagen heeft hij weer stevig toegeslagen in Noord-Frankrijk en België. Ik zie hem voor me als een grote, forse en enigszins chagrijnige verschijning, gekleed in een dikke bontjas met dito wanten en muts. Hij houdt geen rekening met de wensen en verlangens van dieren of mensen. Het maakt hem niets uit of zij het koude en natte weer waarderen. Hij bedient zijn klanten op de ouderwetse manier; hij doet waar hij zin in heeft. Hij laat pakken sneeuw uit de lucht vallen, waardoor automobilisten meer dan een etmaal vast komen te staan op de snelweg.     Hij voert geen weer-wensen-onderzoek uit onder de bevolking, die puft en kreunt bij de aanhoudende winterse effecten. Hij drijft zijn eigen winterse zin door en heeft vrij spel tot  21 maart. Hij heeft nog een paar dagen tijd om het flink te laten sneeuwen, vriezen en desnoods ijzelen. Flinke temperatuursc

In mijn blog Stuurloos heb ik over de merkwaardige verdwijning van mijn stuur geschreven. Het heeft voor de nodigde hilariteit gezorgd. Vrienden stuurden een whats-app met de vraag "of ik mijn stuur alweer terug had". Anderen plaatsten de foto op Facebook met het onderschrift "zo ziet stuurloos eruit". Even later kreeg ik berichtjes met teksten als "wat er toch aan de hand was?"  Een collega stuurde mij een krantenartikel met de kop: "Op naar een stuurloos 2025". Daarin werd geschreven dat slimme auto's ervoor zorgen dat wegwijzers en bestuurders overbodig worden, mits de politiek dat wil.  Loop ik voor, zonder dit te weten? Het woord 'stuurloos' doet veel stof opwaaien, zo heb ik gemerkt. Op de tweedehandsmarkt worden veel auto-onderdelen verkocht * , waaronder stuur + airbag in alle soorten, typen en maten. Keuze te over zou je zeggen. Zou de politie, waar ik aangifte heb gedaan, deze sites ook bekijken en onderzoek

Nog even en dan is het weer lente, ook al zou je dat nu niet zeggen met de winterse temperaturen. Behalve dat de tulpen, krokussen en hyacinten zichzelf tentoonstellen, is het ook tijd voor ander bezoek. Wat te denken van bijen of wespen die op zoek gaan naar een mooi nest. Bij voorkeur op een plek waar jij niet wilt dat ze gaan zitten: een gebruikt vogelhuisje, een opening in het tuinmeubilair, onder de grond, noem maar op. Onze tuin wordt druk bevolkt door kikkers en padden die de meest gevaarlijke oversteek van hun leven maken: van de sloot 50 meter verderop, via diverse tuinen, naar onze tuin.  Onder de struiken zitten ze te wachten op vliegjes, mugjes en andere snacks. En heel soms hippen ze ons huis binnen. Dan ontstaat er een verhaal .   Het regent hard. Grote plassen water liggen op de stenen te wachten, totdat ze de grond in kunnen zakken. De tuinaarde is verzadigd met regendruppels zodat de wortels van struiken en bloemen verdrinken. Vogels schuilen in de bom

Bovenstaande uitspraak wordt vaak gezegd of verwoord in reclames, boeken, t.v.-series of films. Maar ik ben deze tekst nog niet in de tuin tegengekomen. En over deze zin wil ik het hebben in mijn blog. Afgelopen vrijdag was het nog steeds lente in de tuin. De krokussen stonden fanatiek te stralen in al hun kleuren. Vogels tjilpten de longen uit het lijf en onze katten draafden door de tuin. Plotsklaps bleef er één stilstaan en drukte zijn neus op de tegels. Hij had een worm ontdekt. Met zijn poot gaf hij de worm een tikje, alsof hij hem tot bewegen wilde aanzetten.  De worm, laten we hem Jaap noemen, lag dodelijk vermoeid op de tegels uit te rusten. Hij had namelijk een reis afgelegd van honderden meters lang. Toen hij klaar was, had hij zijn kop boven de aarde gestoken, om te kijken waar hij het beste uit kon rusten. Hij had immers onze tuin voorzien van een luchtig gangenstelsel, waardoor wortels van planten, struiken en bomen ruimte krijgen om te groeien. Dat was Jaaps bijdrag

Het is woensdagochtend. Een gewone werkdag. Ik open het portier, leg mijn tassen op de achterbank en wil voor in de auto stappen. En dan zie ik dat ik stuurloos ben. Verbaasd blijf ik staan. Ik loop om de auto heen. Er zijn geen ruiten ingeslagen, ik zie nergens verbogen staal. Ik kijk nog een keer goed naar het dashboard in de auto. Mijn stuur is gewoon weg!   De situatie dringt nog steeds niet goed tot me door. Bij de laatste inbraak was de ruit wél ingeslagen . Zie mijn blog  Paaltje? Inbraak? Dat betekent foute boel. Deze situatie is compleet nieuw voor mij. D. is nog thuis, opent het raam en vraagt: "Wat is er aan de hand?". Ik kijk achterom, wijs naar de auto en vertel dat mijn stuur weg is. D. snapt er niets van, sluit het raam, loopt naar beneden en wandelt naar me toe. "Wat is er aan de hand?" vraagt hij nogmaals. Hij kijkt naar de stuurkolom en ziet wat er aan de hand is. Geen stuur aanwezig. Ik ben stuurloos.   Ik bel de leasemaatschappij. Formalite

Het voorjaar is in aantocht. En dat is merkbaar voor iedereen. In tegenstelling tot afgelopen weekend, waait er een vriendelijk warm briesje langs ons huis. Ze verwelkomt alle mensen en dieren die buiten lopen. Vogels zijn weer druk in de weer. Al kwetterend en kwelend, vertellen ze elkaar waar de lekkerste wormen te verkrijgen zijn. Na de sneeuwklokjes, staan ook de krokussen nog ietwat voorzichtig boven de grond met hun gekleurde jasjes. De rest van de bollen bevindt zich nog onder de grond. Sommige bollen  maken al aanstalten om het daglicht te aanschouwen. Mensen lopen vrolijk pratend door de straat. Een glimlach rond de mond laat zien dat ze het erg naar de zin hebben. Fietsers hebben wanten en mutsen opgeborgen als ze 's middags naar huis gaan. Her en der hoor je zelfs mensen fluiten en zingen. Het voorjaar is begonnen. En waar komt dan deze staat van euforie vandaan, zou je denken? Van de lente? Ja, voor hen wel. Waar het D. betreft, gaat het om iets heel anders. Hij is si

Op maandagavond zendt KRO het programma 'Memories' uit. Het is een programma, dat gaat over geliefden met verhalen over TOEN. Oude foto's liggen op de eettafel. Hij en zij vertellen, onafhankelijk van elkaar, dat ze hun geliefden 50 jaar geleden voor het eerst ontmoette in Griekenland, Spanje, Oostenrijk, Finland .... noem het maar, en dat dáár de vonk oversloeg. Ze vertellen glimlachend en vertederd over de verloving van destijds (met bijpassende cadeaus), of over de vakantie waar ze elkaar in de disco leerden kennen, het samenwonen (stiekem) op zijn kamer in Frankrijk. Maar ook over de plotselinge breuk, die veroorzaakt werd door de moeder, die de relatie niet zag zitten voor haar zoon/dochter. Uit afkeur voor het klasse- of cultuurverschil? Het zijn verhalen over gebeurtenissen die jou of mij ook zijn overkomen. De mensen in het programma hebben ervoor gekozen om de confrontatie met het verleden aan te gaan. Men wil graag kijken of de kriebels van toen er nog steed

Niets is heerlijker dan het maken van vakantieplannen. Komende zomer vertrekken D. en ik naar de Bourgogne in Frankrijk. Wat te denken van croissants bij het ontbijt, 'pain au chocola t ' bij de koffie en landwijn drinken bij het avondeten. Wat een prettig en zonnig vooruitzicht ! Fransen besteden over het algemeen ook veel aandacht aan de straten en pleinen, en richten deze fleurig in. Bloeiende struiken worden met duizenden tegelijk in de groenzones geplant. Plantenbakken staan vol met kleurige bloemen. En ook de inwoners van de betreffende dorpen en steden dragen hun steentje bij. Veel tuinen, vensterbanken en muren hangen vol met heerlijk ruikende bloemen. Nu ik dit schrijf, denk ik terug aan mijn vakantie van enkele jaren geleden. D. en ik kampeerde n op een eiland bij Frankrijk. De weg naar het dorp werd begeleid door stokrozen in alle soorten, kleuren en maten . Aan het begin van het dorp stond een bord : 'Ville des Fleurs' oft ewel 'B loemenstad' .