Ontmoet eens een kikker

Nog even en dan is het weer lente, ook al zou je dat nu niet zeggen met de winterse temperaturen.

Behalve dat de tulpen, krokussen en hyacinten zichzelf tentoonstellen, is het ook tijd voor ander bezoek. Wat te denken van bijen of wespen die op zoek gaan naar een mooi nest. Bij voorkeur op een plek waar jij niet wilt dat ze gaan zitten: een gebruikt vogelhuisje, een opening in het tuinmeubilair, onder de grond, noem maar op. Onze tuin wordt druk bevolkt door kikkers en padden die de meest gevaarlijke oversteek van hun leven maken: van de sloot 50 meter verderop, via diverse tuinen, naar onze tuin. 

Onder de struiken zitten ze te wachten op vliegjes, mugjes en andere snacks. En heel soms hippen ze ons huis binnen. Dan ontstaat er een verhaal.  


Het regent hard. Grote plassen water liggen op de stenen te wachten, totdat ze de grond in kunnen zakken. De tuinaarde is verzadigd met regendruppels zodat de wortels van struiken en bloemen verdrinken. Vogels schuilen in de bomen, mieren rennen naar hun nestje in de grond, waar het veilig en droog is. De hond gaat snel zijn hok in en de kat krabt aan de deur, omdat hij niet van regen houdt. Terwijl alle dieren buiten schuilen voor de regen, hipt er een kikker door mijn tuin. We noemen hem Sjaak.

Het is een eigenwijze kikker. Als alle kikkers in de vijver liggen te badderen, gaat Sjaak op een steen zitten. Om te zonnen. En als de vijver in de zomer opdroogt, neemt Sjaak een modderbad. Zijn lijfkleur verandert van olijfgroen naar drabbig zwart. Vorig jaar kwam ik Sjaak tegen in de woonkamer. "Het was buiten zo nat", zei hij. Hij maakte een luchtsprong en landde op de voet van de schemerlamp. Hij knipoogde brutaal.  Uit de tas, die hij om zijn nek had, pakte hij een parasol en een strandstoel. Hij zette een zonnebril op en ging in zijn stoel zitten om te genieten van de warme lichtstralen van de schemerlamp. “Word ik al bruin?’" 

Ik schudde mijn hoofd. Zo'n n warme droge woonkamer is geen goede verblijfsplaats voor een kikker. “Sjaak”, zei ik, “je moet naar buiten gaan. Zometeen droog je helemaal uit en krijg je rimpels”. Sjaak zuchtte heel diep. Hij vouwde zijn stoel op, klapte zijn parasol in en stak deze in zijn tas. Hij knikte vriendelijk naar mij en hipte mijn kamer uit. Naar buiten waar het nog steeds regende.

Met andere ogen kijken naar dieren in de tuin. Het levert vermakelijke taferelen op.


Populaire posts van deze blog

Friemeltje, Kwakje en de jagende register-accountant

Afbeelding
Deze figuren kwamen tot leven in de voorstelling van Purper. Voor degene die hier niet mee bekend is: Purper is een cabaretgroep waarin o.a. Erik Brey, Alfred van de Heuvel en Frans Mulder gespeeld hebben. En déze drie heren hebben in 1996 de bovengenoemde sketch gespeeld.  Verkleed als kabouters speelde ze een hilarische scene waar ik vandaag weer even aan terugdacht: Kwakje stelt met een heel hoog stemmetje de meest vreemde vragen en verslikt zich in lastige woorden zoals 'macrobiotisch' en 'vegetarisch'. Nadat hij een minuut de meest vreemde kreten heeft gestameld zegt hij uiteindelijk 'hallo!' De jagende register-accountant is een stoere man die, door de vragen van Friemeltje en Kwakje, wat onzeker wordt. Hij loopt over het toneel en zorgt voor opschudding door eenden uit de lucht te schieten. Dit tot groot verdriet van Kwakje. Aldus een hele korte samenvatting van een 9-minuten durende sketch. En waarom ik hier nu aan denk? Heel eenvoudig. Si...
Meer lezen

De boe-vis

Afbeelding
Iedereen kent wel iemand, die van vissen houdt. 's Ochtends vroeg worden de broodtrommels en warme koffie in de auto gezet. De attributen om het vissen mogelijk te maken, zijn de avond ervoor al zorgvuldig in de achterbak gelegd, evenals de klapstoeltjes en regenjassen. Eenmaal aangekomen, gaan de mannen (ik ken eigenlijk geen vrouwen die vissen of hebben gevist) aan het meer of aan een grote vijver zitten, in de hoop iets te vangen. Urenlang kijken ze naar hun dobbertje. Soms worden ze gestoord door een groepje eenden. Die eenden doen dat niet voor niks, maar dát weten de vissers niet. Waarom dit zo is, komt voort uit een oude overlevering, die ik ooit heb opgetekend.    I In het bos was het een drukke bedoening. Vogels vlogen af en aan met takjes, mos en gras in hun snavels. Zwaluwen vlogen in de lucht en hapten naar de vliegjes. Verderop waren er drie honden met elkaar aan het spelen. Ik liep verder het bos in en zag een grote vijver. Omdat het erg warm was, lag er een ...
Meer lezen

Kwal!

Afbeelding
Ik ben benieuwd wat je dacht, toen je de titel van deze blog las? Dat het een verhaal zou zijn over zeer vervelende, zeurende, altijd mopperende mensen? Over mensen die het met iedereen eens zijn, ook wel slijmballen genoemd? Of dacht je aan de bewoners in de Noordzee?  Als ik aan kwallen denk, dan denk ik aan de vakanties, die ik met mijn ouders, broer en zus doorbracht in Zeeland. We kampeerden op een boerderij en hielpen mee met het oogsten van uien. Zus en ik fietsten regelmatig naar het nabijgelegen dorp om een softijsje te halen. En altijd hadden we wind tegen! We douchten onder een, door mijn vader zelf gemaakte, buitendouche, waar het water werd verwarmd door de zon en dan konden we, zonder gillen, het zoute zeewater van onze lijven spoelen. Ik denk ook aan lezen en spelen en aan turnen op het strand. We bouwden zandkastelen, waarvan we hoopten dat die bestand zouden zijn tegen de vloed. Om de golfslag te breken hadden we de muren verstevigd en grote grachten gegr...
Meer lezen