Staat van euforie (1)

Het voorjaar is in aantocht. En dat is merkbaar voor iedereen. In tegenstelling tot afgelopen weekend, waait er een vriendelijk warm briesje langs ons huis. Ze verwelkomt alle mensen en dieren die buiten lopen. Vogels zijn weer druk in de weer. Al kwetterend en kwelend, vertellen ze elkaar waar de lekkerste wormen te verkrijgen zijn. Na de sneeuwklokjes, staan ook de krokussen nog ietwat voorzichtig boven de grond met hun gekleurde jasjes. De rest van de bollen bevindt zich nog onder de grond. Sommige bollen  maken al aanstalten om het daglicht te aanschouwen.

Mensen lopen vrolijk pratend door de straat. Een glimlach rond de mond laat zien dat ze het erg naar de zin hebben. Fietsers hebben wanten en mutsen opgeborgen als ze 's middags naar huis gaan. Her en der hoor je zelfs mensen fluiten en zingen. Het voorjaar is begonnen. En waar komt dan deze staat van euforie vandaan, zou je denken? Van de lente? Ja, voor hen wel. Waar het D. betreft, gaat het om iets heel anders. Hij is sinds 5 dagen zijn gewone zelf niet meer. Hij glimlacht vaag, schiet af en toe in de lach, heeft zijn mobiele telefoon dag en nacht aan staan en de computer wordt om de haverklap geraadpleegd. Deze gedragskenmerken schijnen kenmerkend te zijn onder autofreaks, die binnenkort hun auto inruilen voor een andere.

Zo is onze huidige auto leeg geruimd, uitgezogen en schoongemaakt. Hij gaat plaats maken voor een andere auto. Een auto met een STER. Autokenners koppelen aan dit begrip gelijk een merk. Niet-autokenners staren ietwat wazig naar het bovengenoemde vierletterige woord. "Wat wordt hiermee bedoeld?"

Heel eenvoudig. De ster staat symbool voor onze nieuwe auto: een Mercedes S500, geboren in Duitsland in het jaar 2003, maar getogen in België. Een prachtig vervoermiddel van meer dan 5 meter lang, gehuld in een zwarte toga, uitgerust met een V8 motor, met een cilinderinhoud van 5 liter. 

Inmiddels zijn alle afspraken in onze thuisstad geannuleerd en verplaatst over het ganse land. Kortom, er moeten kilometers gemaakt worden. Zo rijden wij aankomend weekend naar een prachtig dorp in het noorden van Nederland alwaar wij op koffiebezoek gaan en enige hand- en spandiensten gaan verrichten bij het ophangen van schilderijen. Eind van deze maand vertrekken wij naar onze zuiderburen om daar onze schoonzus en zwager met een bezoek te vereren. Een kleine greep uit de toekomstige autoritten.

Verdwenen is de lust om te fietsen: de auto is terug.

Ik ben erg benieuwd hoelang deze staat van euforie aanhoudt. Enige weken? Maanden? Jaren? Kijkend naar D. schat ik het laatste.

Populaire posts van deze blog

Friemeltje, Kwakje en de jagende register-accountant

De boe-vis

Kwal!