Snorharen

Bij het woord 'snorharen' denken de meeste mensen aan een man die rijkelijk bedeeld is door moeder natuur. Zijn weelderige snor kamt hij elke ochtend speciaal door met een snorrenkam om deze vervolgens in de juiste vorm te draaien. De definitieve vorm krijgt de snor met behulp van snorrengel waarbij alle snorharen worden samengevat in dezelfde richting en de man in kwestie een zeker evenwicht geven. Zeker als de snor mooi horizontaal staat.

 Maar als ík aan snorharen denk, zie ik mijn katten voor me.

Snorharen zeggen veel over de gemoedstoestand van katten, weet ik uit ervaring. Katten verzorgen zichzelf prima. Ze poetsen zich elke dag. Wat zeg ik, elk uur. De snorharen nemen echter de vorm aan van het karakter van de kat. Hoe grondig ze zichzelf ook poetsen. Ik laat een aantal voorbeelden zien.

Dit is Boris. Een je-weet-wel-kater van 5 jaar die ietwat onzeker is. Zijn snorharen hangen vaak naar beneden. Alsof hij daarmee wil zeggen: "ik weet het eigenlijk ook niet zo goed". Hij kijkt altijd om zich heen, heeft alles in de gaten. Het lijkt wel alsof hij het spreekwoord: 'de kat uit de boom kijken' uitgevonden heeft. Maar áls hij uit zijn schulp gekropen is ......
Ontmoet Josephine. Een dame op leeftijd. 10 Jaar is oud als je kat bent. Ze is de 'Grande Dame' waar mens en dier ontzag voor hebben. Haar snorharen staan keurig horizontaal. Een sergeant-majoor zou trots op haar zijn. Zo rechtlijnig als haar snorharen zijn, acteert ze in het dagelijks leven. 'Nee' betekent nee. Maar ondertussen zorgt ze liefdevol voor haar hofhouding.



En vervolgens hebben we Tup. Een kleine
2-jarige-je-weet-wel-kater die de term 'ondeugd' heeft uitgevonden. Zijn snorharen staan alle kanten op. Sommigen krullen omhoog en buigen zijn oren in. Gekriebel alom.  Andere snorharen krullen naar voren als of hij ranke slachttanden heeft. Als je hem ziet lopen, lijkt het alsof hij met al zijn snorharen aan het glimlachen is.
Nu je deze beschrijving gelezen hebt, kijk je nooit meer onbevangen naar een snor. Wedden?!

Populaire posts van deze blog

Friemeltje, Kwakje en de jagende register-accountant

Afbeelding
Deze figuren kwamen tot leven in de voorstelling van Purper. Voor degene die hier niet mee bekend is: Purper is een cabaretgroep waarin o.a. Erik Brey, Alfred van de Heuvel en Frans Mulder gespeeld hebben. En déze drie heren hebben in 1996 de bovengenoemde sketch gespeeld.  Verkleed als kabouters speelde ze een hilarische scene waar ik vandaag weer even aan terugdacht: Kwakje stelt met een heel hoog stemmetje de meest vreemde vragen en verslikt zich in lastige woorden zoals 'macrobiotisch' en 'vegetarisch'. Nadat hij een minuut de meest vreemde kreten heeft gestameld zegt hij uiteindelijk 'hallo!' De jagende register-accountant is een stoere man die, door de vragen van Friemeltje en Kwakje, wat onzeker wordt. Hij loopt over het toneel en zorgt voor opschudding door eenden uit de lucht te schieten. Dit tot groot verdriet van Kwakje. Aldus een hele korte samenvatting van een 9-minuten durende sketch. En waarom ik hier nu aan denk? Heel eenvoudig. Si...
Meer lezen

De boe-vis

Afbeelding
Iedereen kent wel iemand, die van vissen houdt. 's Ochtends vroeg worden de broodtrommels en warme koffie in de auto gezet. De attributen om het vissen mogelijk te maken, zijn de avond ervoor al zorgvuldig in de achterbak gelegd, evenals de klapstoeltjes en regenjassen. Eenmaal aangekomen, gaan de mannen (ik ken eigenlijk geen vrouwen die vissen of hebben gevist) aan het meer of aan een grote vijver zitten, in de hoop iets te vangen. Urenlang kijken ze naar hun dobbertje. Soms worden ze gestoord door een groepje eenden. Die eenden doen dat niet voor niks, maar dát weten de vissers niet. Waarom dit zo is, komt voort uit een oude overlevering, die ik ooit heb opgetekend.    I In het bos was het een drukke bedoening. Vogels vlogen af en aan met takjes, mos en gras in hun snavels. Zwaluwen vlogen in de lucht en hapten naar de vliegjes. Verderop waren er drie honden met elkaar aan het spelen. Ik liep verder het bos in en zag een grote vijver. Omdat het erg warm was, lag er een ...
Meer lezen

Kwal!

Afbeelding
Ik ben benieuwd wat je dacht, toen je de titel van deze blog las? Dat het een verhaal zou zijn over zeer vervelende, zeurende, altijd mopperende mensen? Over mensen die het met iedereen eens zijn, ook wel slijmballen genoemd? Of dacht je aan de bewoners in de Noordzee?  Als ik aan kwallen denk, dan denk ik aan de vakanties, die ik met mijn ouders, broer en zus doorbracht in Zeeland. We kampeerden op een boerderij en hielpen mee met het oogsten van uien. Zus en ik fietsten regelmatig naar het nabijgelegen dorp om een softijsje te halen. En altijd hadden we wind tegen! We douchten onder een, door mijn vader zelf gemaakte, buitendouche, waar het water werd verwarmd door de zon en dan konden we, zonder gillen, het zoute zeewater van onze lijven spoelen. Ik denk ook aan lezen en spelen en aan turnen op het strand. We bouwden zandkastelen, waarvan we hoopten dat die bestand zouden zijn tegen de vloed. Om de golfslag te breken hadden we de muren verstevigd en grote grachten gegr...
Meer lezen