Tuinieren en koffie gaan uitstekend samen!




Dinsdagochtend reed ik het parkeerterrein van het kantorencomplex op. De struiken en de bomen waren nog nat van de regen, die 's nachts in overvloed was gevallen. De zon scheen inmiddels fel en het beloofde een warme dag te worden. Twee stoere mannen, van een niet nader te noemen hoveniersbedrijf, waren druk bezig om de tuinen rondom de kantoren te schoffelen. Ik stak mijn hand naar hun op, als groet, en liep het kleinste kantoorgebouw binnen. Ik was de enige die vandaag aan het werk was en ik had veel werk te doen. Een uur later stak één van de hoveniers zijn hoofd om de deur met de vraag 'of ze een bakkie koffie konden pakken in de kantine' (voor de volledigheid: deze mannen drinken wel vaker koffie in onze kantine als ze bezig zijn in de tuin). Ik knikte en op mijn vraag of ze wisten hoe het koffieapparaat werkte, knikten ze instemmend. 

 Nadat de koffie op was, bleef één van de hoveniers nog even staan.
'Waar moet het heen', zei hij en schudde met zijn hoofd. Hij vertelde mij dat ze straks naar een groot winkelcomplex gingen om onderhoudswerkzaamheden te verrichten en dat dít zijn laatste verse bakje koffie was van vandaag. Op mijn vraag of hij daar ook wat kon nuttigen, antwoordde hij ietwat triest: 'dáár mogen we geen koffie of kannetje water halen. Op één of andere manier is dat er tegenwoordig niet meer bij'. Hij knikte me vriendelijk toe en bracht de kopjes en schotels naar de kantine. Hij voegde zich bij zijn maatje, die buiten de schoffel ter hand had genomen. Ik bleef even staan en realiseerde mij dat deze vriendelijke, hardwerkende mannen ervoor zorgen dat ik in een omgeving kan werken, waar bomen en planten groeien en bloeien. Dat zíj ervoor zorgen dat het geen stekelig, rommelig en verwilderd zooitje wordt. Maar ook dat de omgangsvormen anders zijn geworden dan voorheen. Blijkbaar vindt niet iedereen dat tuinieren en koffie samengaat. 

 Ik liep weer terug naar mijn bureau en ging verder met mijn werk. Een uur later liep ik de kantine weer in om een kopje thee te pakken. Op het aanrecht stonden 2 kop en schotels, die keurig waren afgewassen. 

 En ... wat denk jij? Gaan tuinieren en koffiedrinken goed samen?

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Friemeltje, Kwakje en de jagende register-accountant

Afbeelding
Deze figuren kwamen tot leven in de voorstelling van Purper. Voor degene die hier niet mee bekend is: Purper is een cabaretgroep waarin o.a. Erik Brey, Alfred van de Heuvel en Frans Mulder gespeeld hebben. En déze drie heren hebben in 1996 de bovengenoemde sketch gespeeld.  Verkleed als kabouters speelde ze een hilarische scene waar ik vandaag weer even aan terugdacht: Kwakje stelt met een heel hoog stemmetje de meest vreemde vragen en verslikt zich in lastige woorden zoals 'macrobiotisch' en 'vegetarisch'. Nadat hij een minuut de meest vreemde kreten heeft gestameld zegt hij uiteindelijk 'hallo!' De jagende register-accountant is een stoere man die, door de vragen van Friemeltje en Kwakje, wat onzeker wordt. Hij loopt over het toneel en zorgt voor opschudding door eenden uit de lucht te schieten. Dit tot groot verdriet van Kwakje. Aldus een hele korte samenvatting van een 9-minuten durende sketch. En waarom ik hier nu aan denk? Heel eenvoudig. Si...
Meer lezen

De boe-vis

Afbeelding
Iedereen kent wel iemand, die van vissen houdt. 's Ochtends vroeg worden de broodtrommels en warme koffie in de auto gezet. De attributen om het vissen mogelijk te maken, zijn de avond ervoor al zorgvuldig in de achterbak gelegd, evenals de klapstoeltjes en regenjassen. Eenmaal aangekomen, gaan de mannen (ik ken eigenlijk geen vrouwen die vissen of hebben gevist) aan het meer of aan een grote vijver zitten, in de hoop iets te vangen. Urenlang kijken ze naar hun dobbertje. Soms worden ze gestoord door een groepje eenden. Die eenden doen dat niet voor niks, maar dát weten de vissers niet. Waarom dit zo is, komt voort uit een oude overlevering, die ik ooit heb opgetekend.    I In het bos was het een drukke bedoening. Vogels vlogen af en aan met takjes, mos en gras in hun snavels. Zwaluwen vlogen in de lucht en hapten naar de vliegjes. Verderop waren er drie honden met elkaar aan het spelen. Ik liep verder het bos in en zag een grote vijver. Omdat het erg warm was, lag er een ...
Meer lezen

Kwal!

Afbeelding
Ik ben benieuwd wat je dacht, toen je de titel van deze blog las? Dat het een verhaal zou zijn over zeer vervelende, zeurende, altijd mopperende mensen? Over mensen die het met iedereen eens zijn, ook wel slijmballen genoemd? Of dacht je aan de bewoners in de Noordzee?  Als ik aan kwallen denk, dan denk ik aan de vakanties, die ik met mijn ouders, broer en zus doorbracht in Zeeland. We kampeerden op een boerderij en hielpen mee met het oogsten van uien. Zus en ik fietsten regelmatig naar het nabijgelegen dorp om een softijsje te halen. En altijd hadden we wind tegen! We douchten onder een, door mijn vader zelf gemaakte, buitendouche, waar het water werd verwarmd door de zon en dan konden we, zonder gillen, het zoute zeewater van onze lijven spoelen. Ik denk ook aan lezen en spelen en aan turnen op het strand. We bouwden zandkastelen, waarvan we hoopten dat die bestand zouden zijn tegen de vloed. Om de golfslag te breken hadden we de muren verstevigd en grote grachten gegr...
Meer lezen