Hazenslaapje

In mijn blog 'verliefd' heb ik geschreven over de kitten die wij binnenkort krijgen. Een snoepig poesje met witte kniekousen, gekrulde snorharen, pluizige oortjes en roze voetkussentjes die op zuurtjes lijken. Deze enthousiaste wolbaal rent door het huis van een cattery ergens in Nederland. Ze is niet het enige huisdier aldaar. Ze heeft een zusje die van unikleur houdt: wit. 

De andere huisdieren zijn volwassen en kijken geduldig naar de vreemde capriolen die zij uithalen. Ook de hond kijkt voorzichtig toe. Als herder is zij gewend om de meute bij elkaar te houden maar deze stuiterballen slaan alles. Ze liggen op, dan onder de tafel, ze hangen aan een fleecedeken die op de bench ligt, waggelen over de zitting van de bank, glijden naar beneden om één van de aanwezige poezen aan het schrikken te maken, ze laten zich geduldig wassen en rennen verontwaardigd weg als ze gesis horen van een kat 'die al dan ge-ren zat is'. Na een tijdje zijn de kittens moe en lopen naar hun mandje. Als een samengevouwen haarbal liggen ze gezamenlijk te slapen. Af en toe gaat er een siddering door de lijfjes heen. Dan dromen ze over melk, muizen of vis? Na een tijdje worden ze wakker uit hun hazenslaapje. "Jippie. Feest!" lijken ze te denken. Enthousiast grijpen ze elkaars staart vast, bijten speels in elkaars poten en klimmen uit hun mandje om de wereld te verkennen. De oudere katten zuchtten geduldig. Het speeluurtje begint weer. En de hond? Die loopt er weer enthousiast achteraan. Je weet maar nooit in wat voor 7 sloten ze kunnen vallen.