Verbouwen (1)

Na de afgelopen koude winters constateerden D. en ik dat het niet fijn was om op de zolder te zijn. Koude wind kwam door spleten en kieren binnen gedwarreld en zorgde ervoor dat onze voeten tot ijsklompjes werden omgevormd. Als werkkamer was de zolder ook niet geschikt aangezien je dan met dikke truien en fleece-dekens over de benen bibberend achter de computer zat. De vorige eigenaren hadden de zolder eigenhandig geïsoleerd: dat betekende een volstrekt willekeurige manier van het aanbrengen van isolatiedekens aan de ene kant en dunne noppenfolie aan de andere kant. Een ratjetoe dus.
Om niet in de valkuil van 'help-we-zijn-aan-het-klussen-maar-we-weten-niet-hoe-we-verder-moeten-gaan-en-nu-lekt-het-binnen' te vallen, besloten we een kleine aannemer in te schakelen die afgelopen week begonnen is met de werkzaamheden. Al het overbodige materiaal werd verwijderd, schrootjes weggehaald, verkeerd aangebrachte isolatie verwijderd (en dat was veel). Door de kieren en gaten zagen we de buitenlucht en vielen enkele regendruppels naar binnen. Door het weghalen van spullen, kwamen oude plakplaatjes tevoorschijn, werd krantenpapier zichtbaar dat als een soort isolatielaagje tegen het dakbeschot was aangebracht. We gingen letterlijk even terug in de tijd. Naar de jaren '20 van de 20ste eeuw waar de aannemer het planken dakbeschot 1 duims dik had uitgevoerd en nu nog steeds van uitstekende kwaliteit is. Sierlijk uitgevoerde klossen werden zichtbaar. Stro kwam door het dakbeschot heen aangezien vogeltjes jarenlang een deel van het dak als broedplaats hebben gebruikt.

 Kortom, een huis dat toen met liefde en aandacht gebouwd was en nu, in de 21ste eeuw, grondig gerestyled wordt. 

 Het huis is bevolkt met timmerlieden en stukadoors. Er wordt driftig geklopt, gehamerd en getikt. We zijn ontzettend benieuwd naar het eindresultaat!

Populaire posts van deze blog

De boe-vis

Afbeelding
Iedereen kent wel iemand, die van vissen houdt. 's Ochtends vroeg worden de broodtrommels en warme koffie in de auto gezet. De attributen om het vissen mogelijk te maken, zijn de avond ervoor al zorgvuldig in de achterbak gelegd, evenals de klapstoeltjes en regenjassen. Eenmaal aangekomen, gaan de mannen (ik ken eigenlijk geen vrouwen die vissen of hebben gevist) aan het meer of aan een grote vijver zitten, in de hoop iets te vangen. Urenlang kijken ze naar hun dobbertje. Soms worden ze gestoord door een groepje eenden. Die eenden doen dat niet voor niks, maar dát weten de vissers niet. Waarom dit zo is, komt voort uit een oude overlevering, die ik ooit heb opgetekend.    I In het bos was het een drukke bedoening. Vogels vlogen af en aan met takjes, mos en gras in hun snavels. Zwaluwen vlogen in de lucht en hapten naar de vliegjes. Verderop waren er drie honden met elkaar aan het spelen. Ik liep verder het bos in en zag een grote vijver. Omdat het erg warm was, lag er een blauw
Meer lezen

Friemeltje, Kwakje en de jagende register-accountant

Afbeelding
Deze figuren kwamen tot leven in de voorstelling van Purper. Voor degene die hier niet mee bekend is: Purper is een cabaretgroep waarin o.a. Erik Brey, Alfred van de Heuvel en Frans Mulder gespeeld hebben. En déze drie heren hebben in 1996 de bovengenoemde sketch gespeeld.  Verkleed als kabouters speelde ze een hilarische scene waar ik vandaag weer even aan terugdacht: Kwakje stelt met een heel hoog stemmetje de meest vreemde vragen en verslikt zich in lastige woorden zoals 'macrobiotisch' en 'vegetarisch'. Nadat hij een minuut de meest vreemde kreten heeft gestameld zegt hij uiteindelijk 'hallo!' De jagende register-accountant is een stoere man die, door de vragen van Friemeltje en Kwakje, wat onzeker wordt. Hij loopt over het toneel en zorgt voor opschudding door eenden uit de lucht te schieten. Dit tot groot verdriet van Kwakje. Aldus een hele korte samenvatting van een 9-minuten durende sketch. En waarom ik hier nu aan denk? Heel eenvoudig. Si
Meer lezen

Kwal!

Afbeelding
Ik ben benieuwd wat je dacht, toen je de titel van deze blog las? Dat het een verhaal zou zijn over zeer vervelende, zeurende, altijd mopperende mensen? Over mensen die het met iedereen eens zijn, ook wel slijmballen genoemd? Of dacht je aan de bewoners in de Noordzee?  Als ik aan kwallen denk, dan denk ik aan de vakanties, die ik met mijn ouders, broer en zus doorbracht in Zeeland. We kampeerden op een boerderij en hielpen mee met het oogsten van uien. Zus en ik fietsten regelmatig naar het nabijgelegen dorp om een softijsje te halen. En altijd hadden we wind tegen! We douchten onder een, door mijn vader zelf gemaakte, buitendouche, waar het water werd verwarmd door de zon en dan konden we, zonder gillen, het zoute zeewater van onze lijven spoelen. Ik denk ook aan lezen en spelen en aan turnen op het strand. We bouwden zandkastelen, waarvan we hoopten dat die bestand zouden zijn tegen de vloed. Om de golfslag te breken hadden we de muren verstevigd en grote grachten gegraven
Meer lezen