Mijn mijmeringen

Afgelopen weekend was het zover. Samen met goede vriendin M. zat ik in de auto, op weg naar een dorpje nabij Eerbeek. We gingen kerststukken maken: het was tenslotte december. Goed geluimd kwamen wij op de plaats van bestemming, waar G. ons stond op te wachten met koffie, thee en een heerlijke tulbandcake.  Vol goede moed liepen de andere cursisten, M. en ik vanuit het woonhuis, naar het tuinhuis om ons eerste kerststuk te maken. De lucht buiten was grijs-blauw, soms viel er een fijne miezerregen en de temperatuur was, met 10 graden, bijna lente-achtig te noemen. "Hoe anders was het vier jaar geleden", zei ik tegen M. Zij schudde haar hoofd, glimlachte en liep het tuinhuis binnen. Mijn gedachten dwaalden terug, naar december 2009. Het is zondagochtend en in de slaapkamer is het lichter, dan je zou mogen verwachten om zeven uur 's ochtends. Ik schuif de gordijnen open en zie dat de wereld bedekt is met een dikke laag sneeuw. Opgetogen wandel ik na...

Inspiratie voor verhalen komt altijd onverwachts, zo ook op maandag 18 juli 2005. Ik zal 's avonds wel in het bos hebben gelopen dat vlakbij ons huis ligt. Het was toen een donker bos door de vele grote, oude bomen die er stonden. Langs de wandelpaden stonden hoge, brede rododendrons waardoor je je al snel alleen waande. Midden in het bos stond een oud vervallen landhuis, waar vroeger notabelen in hadden gewoond. Vanuit het landhuis kon men, via het terras, naar de vijver lopen, die populair was bij dieren. Ze namen regelmatig een bad in het koele frisse water. Hier begint mijn verhaal.  Het water van de vijver was helder blauw en er zwommen veel vissen. De krekels maakten salto’s van de waterleliebladen en belandden met een plons in het water. Als een krekel een dubbele salto had gesprongen, klapten de vissen met hun staarten op het water. Iedereen vond het wel gezellig bij de vijver. Op een dag waggelden vader- en moedereend langs de waterkant. Ze kwaakten naar hun kroost: “...

Vanavond zag ik op internet een video van golden retriever pups van 7 weken, die voor het eerst een bad nemen. De pups zien er nog zo mollig en onbeholpen uit. De bewegingen zijn koddig en vertederend. Terwijl ik de video bekeek, zag ik er het volgende verhaal in. Vandaag is het zover. De Butternutgoldens mogen naar buiten. Opgewonden en blij lopen ze van hun oude, vertrouwde huis met hun baasje naar buiten. De wijde wereld in. Ze hebben geen idee hoe het er dáár uitziet. Met z'n zevenen lopen ze over het groene grasveld, de heuvel af. De dapperste, ik noem hem in dit verhaal Nero, loopt met zijn poten in het natte zand. Zijn neus vertelt hem dat hier iets heel spannends te beleven was."Kom kijken, kom kijken", roept hij naar zijn broertjes en zusjes. "Dat is een raar gevoel aan mijn poten", mompelt hij, terwijl hij zijn poten in het natte zand beweegt.  Hij kijkt naar het vreemde oppervlak dat zich voor hem bevindt. Hij ziet rare figuren en besluit ...

Laatst ontving ik een mailbericht van H. Ze was voor Sinterklaas aan het grasduinen geweest op internet. Toen ik het mailtje opende, kwam ik deze afbeelding tegen met de begeleidende tekst: een l uxe slaapbank van zacht pluche waar je kat heerlijk kan wegdromen. Het grappige is dat onze katten geen enkele voorkeur hebben waar ze op liggen of zitten. Het ligmeubel mag een chique sofa zijn, die bekleed is met zijde of katoen, maar het mag ook een kartonnen doos zijn, waar de chinees de bakjes voor de Indonesische rijsttafel in heeft gestopt. Hoe groot of hoe klein de ligmeubels ook zijn, onze katten inspecteren alles! Ze snuffelen of er nog leuke speeltjes aan het meubel hangen, of in de doos zitten, zoals elastiekjes, tie wraps of een prop kranten. Menig keer zagen wij een doos voorbij schuifelen. In de meeste gevallen had Tup, met op zijn kop de doos, de benen genomen. Zie ook voorliefde voor dozen (1) .  Elke avond worden hun wollen mandjes onder handen (lees 'poten') ...

Op mijn kalender heb ik de volgende feestdagen afgestreept: Halloween en Sint Maarten. Vooral bij deze laatste hebben kinderen van alle leeftijden hun slag geslagen en genieten nu, een dag later, van het vele snoep, chocola, mandarijnen en tandenborstels die ze van hun buurtgenoten hebben ontvangen, na het zingen van een vrolijk liedje. Niet ieder kind is geschikt voor het zangkoor. Zo hoorde ik mijn driejarig neefje het hoogste lied brullen, waarbij hij de klemtoon op de ááá' legde als "... Sint Mááááááárten ....". Zijn broer en diens vriendje fungeerde als achtergrondkoor. Erg leuk om te horen. En binnenkort mag Sinterklaas zijn intrede doen. Aankomende zaterdag is het zover. Samen met honderden Zwarte Pieten arriveert hij in elk dorp en elke stad in Nederland. Het vervoersmiddel kan variëren, maar elk voertuig is afgeladen met cadeautjes, pepernoten en chocoladeletters. Ondertussen vullen de kinderen hun verlanglijstjes of ze vertellen welke cadeautjes z...

Volgens mij heeft iedereen op school het vak GESCHIEDENIS gehad. Afhankelijk van je leeftijd, is dat enige jaren of tientallen jaren terug het geval geweest.  Toen ik op de middelbare school zat, toch al zo'n 25 jaar geleden, vond ik de leerstof saai en stoffig. De lessen werden gegeven door, in mijn ogen, erg oude leraren, die een verhaal over vroeger vertelde, terwijl ik het over NU wilde hebben. De brommerige en monotone stem maakte het luisteren overigens niet gemakkelijk. Menig klasgenoot viel in slaap, tot grote wanhoop van de docent. Het enige wat hielp, was om een bordenveger naar de slaper toe te gooien. Toon en dictie wijzigen had overigens beter geholpen. Toen ik mijn vakkenpakket moest kiezen, was ik blij dat ik het vak kon laten vallen. Hoe anders ervaar ik geschiedenis nu. Als ik ergens kan rondlopen, en de geschiedenis, als het ware, 'voor het oprapen ligt'.  In musea loop ik van schilderij naar schilderij, van beeld naar beeld, en als ik het inte...

Ik heb de wereld in de afgelopen weken op een andere manier bekeken.  In de eerste plaats is het herfst geworden. De bladeren aan de loofbomen zijn minder groen. In plaats daarvan kleuren ze geel, rood en oranje en alle andere kleurschakeringen, die je je maar kunt bedenken. De petunia's daarentegen bloeien, door het warme weer, nog uitbundig. Dat geldt eveneens voor de paars/rode/roze en witte geraniums in de bloembak voor ons huis. Al maandenlang tonen deze bloemen hun bloemenweelde. De kastanjeboom laat omstanders merken dat het herfst is geworden en laat één voor één haar kastanjes los in de aangrenzende tuinen, waaronder de onze. Met een luide plof, landden ze op het dak van onze schuur. Deze wilde kastanjes zijn niet eetbaar, maar dat weerhoudt onze katten er niet van om met deze glanzende bruine speeltjes te voetballen. Behendig laten de katten de kastanjes alle hoeken en gaten van onze tuin zien. Elke kastanje die wij, als mensenras missen, komt het volgende jaar als klei...

In tijdschriften en kranten wordt het fenomeen OP VAKANTIE GAAN uitgebreid beschreven. De redenen zijn divers. Men wil nieuwe mensen en culturen ontmoeten, aan het strand liggen of lekker uitgaan. Ook wordt de term 'onthaasten' vaak gebruikt: het bewust kiezen voor ontspanning. Thuis aangekomen neem je je voor om deze vakantiestemming zo lang mogelijk vast te houden. En dat lukt zeker 1 dag, misschien 1 week. En dan ga je weer boodschappen doen in de supermarkt. Je bent klaar met werken en je rijdt/fietst naar huis. Onderweg stop je bij de supermarkt om boodschappen te doen. Het lijstje ben je, alweer, vergeten mee te nemen, maar je hebt de producten nog in je hoofd. Snel pak je melk, yoghurt, kaas, pasta, een boerenbruin en bij de versafdeling neem je een paar paprika's, tomaten en courgettes mee, om een Italiaanse maaltijd in elkaar te flansen. Je hebt nog vijf minuten de tijd en je snelt je naar de kassa. En daar sta je dan. De lopende band gaat tergend traag, omda...

  In deze tijd van het jaar zie je veel ballonnen in de lucht. Ze varen naar de prachtigste delen van Nederland en vervoeren vele mensen. Met hun gekleurde jasjes in geel, rood, groen, paars, geel en bijbehorende reclameteksten, zweven ze door de lucht, naar een bestemming, die alleen de piloot weet. In dit verhaal schrijf ik over een ballon, die zijn eerste solovlucht heeft.  Vandaag is het zover en Timo is zenuwachtig. Het wordt zijn eerste solovlucht van Amersfoort naar Bunschoten. Tientallen keren is hij met zijn moeder meegevlogen, veilig verstopt in de kist waar de mensen ook in zitten. Tientallen keren heeft hij gehoord en gevoeld, wat er gebeurd als de piloot de warme lucht in de ballon laat stromen en de ballon zich hier aan overgeeft. In het begin werd hij misselijk van de luchtstromen, als zijn moeder hoger en hoger in de lucht opsteeg, onder het toeziend oog van de ballonvaarder. Even zoveel keren merkte hij hoe spannend het was om te landen. Bij onverwach...

In mijn blog Harry de harige hommel vraag ik me af of ik de hommeltaal beheers. En het antwoord hierop is: JA. Die taal beheers ik redelijk.  In de afgelopen dagen werd onze tuin frequent bezocht door Harry, in het gezelschap van zijn neef Herman. Ze vlogen doelbewust op de bloemen af en maakten prachtige glijvluchten. Ze dompelden zich onder in de nectar en kwamen dan, vol met stuifmeelstof uit de stampers, tevoorschijn. Steeds nam Harry zijn andere nichten en neven mee. Onder luid gezoem riep hij zijn bloedlijn tot de orde, wanneer zij het niet te nauw namen met de veiligheidsvoorschriften. Zo had hij afgesproken dat ze alleen de bloemen mochten bezoeken; onder geen beding mag er op andere voorwerpen uitgerust worden! De reden is de volgende.  Neef Herman had een aantal weken rondgezoemd in de bossen. Het was daar lekker koel, er stonden prachtige bloemen en er was weinig concurrentie van andere hommels. Kortom, Herman kon het rustig aan doen en hij kon zijn buik meer...

Het is vrijdag 2 augustus 13.30 uur en het is erg warm buiten. De zon schijnt onvermoeibaar en verwarmt de lucht moeiteloos naar 30 graden en meer. De stranden liggen vol met kuilengravende, zonaanbiddende, zandkastelen-makende strandgangers die een (e)-book lezen, hun smartphone checken, een duik in het zeewater nemen of gewoon met hun ogen dicht van de zon genieten. D. en ik brengen het zonnige weer op een andere manier door: binnen.  We genieten van ons koele huis. De ventilator staat aan en, nu onze kat Babs van de eerste schrik bekomen is, zit ze gefascineerd naar dit bijzondere apparaat te kijken. Met verbazing ziet ze de ventilator langzaam van links naar rechts bewegen, waardoor de lucht verplaatst wordt. Op een veilige afstand laat ze haar vacht naar achteren blazen. "Mmmmh. Prettig zo. Valt mee. Beter dan vannacht", zie ik haar staccato denken. Een toelichting op deze laatste zin, is wel handig.  Vannacht werden we rond half 3 gewekt door een rennende, aan de di...

De lavendelstruiken in onze tuinen bloeien dat het een lieve lust is. De bloemenpracht is paars van kleur en ruikt geweldig lekker. Als één van onze katten langs de struiken draaft, holt, rent of wandelt, is de tuin gevuld met kalmerende lavendellucht. Zodra de katten tegelijkertijd hun gekke kwartiertje hebben, liggen D. en ik uitgestrekt in onze tuinstoelen. Hoezo heb je yoga nodig om te relaxen? Voorgaande jaren werden de lavendelbloemen in onze tuin door talloze bijen en hommels bezocht. Het was een gezoem vanjewelste. Hele gesprekken voerden deze insecten terwijl ze zich tegoed deden aan het stuifmeel.  Een kleine impressie van de conversatie: 'zzzzz', 'zzzzzzzzzz', 'zz', 'zzzzzzzzzzzzzzzzzz' en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. De conversatie klonk anders als ik, te midden van deze insectenmassa, het onkruid verwijderde. Geïrriteerde tonen klonken in het bloemenveld, alsof ik me per direct moest verwijderen uit hun domein. Dat klonk als...

Het was gisterenavond heerlijk zomerweer. D. en ik hadden een zomerse salade met Italiaanse pasta gegeten. Onze katten lagen loom onder de struiken te wachten op een koel briesje. Eén van hen keek omhoog, naar het dak van de bijkeuken. Daar zat een merel te wachten op ....? Opeens klonken lieflijke tonen uit zijn keel; de merel zong een prachtig lied. Na een minuten durend concert besloot hij dat hij klaar was. Hij hipte op het dak en vloog weg, de zonsondergang tegemoet. Het was prachtig!  Ontroerd liep ik naar binnen. 's Avonds dacht ik aan een soortgelijke gebeurtenis in 2005. Daar heb ik toen onderstaand verhaal over geschreven: 'doucheconcert in de buitenlucht'. Het is een lentedag in maart. De bomen zitten volop in de knop. Ik kan niet wachten totdat de knoppen uitgroeien tot bloemen. Een versierde boom is namelijk wel feestelijk. Verderop zie ik een boom in de bloesem staan. Kleine roze en witte bloemen kleuren de fruitbomen. Het gaat regenen. Eerst vallen er...